Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski (spr.) Sędziowie NSA Janina Antosiewicz Małgorzata Borowiec Protokolant Kamil Wertyński po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. Sp. z o.o. w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 marca 2006 r. sygn. akt IV SA/Po 479/04 w sprawie ze skargi Z. Sp. z o.o. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 8 marca 2006 r., IV SA/Po 479/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Z. Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Celnej w [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...], wydaną na podstawie art. 13 ust. 2a i 2b oraz art. 40b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r., nr 71, poz. 838 ze zm.), w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. nr 98, poz. 602 ze zm.) oraz rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz.U. z 2003 r. nr 32, poz. 262) obciążającą Z. Sp. z. o.o. karą pieniężną w wysokości 720 zł za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia. Karę tą nałożono na podstawie kontroli przeprowadzonej w dniu 10 lipca 2003 r. w trakcie, której nie okazano stosownego zezwolenia. W uzasadnieniu swojej decyzji organ odwoławczy stwierdził, że pomiaru nacisku dokonano na wadze dynamicznej typu RPT 97-114, posiadającej ważne świadectwo legalizacji wydane przez Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w Zielonej Górze, a wagi tego typu zostały zatwierdzone decyzją Prezesa Głównego Urzędu Miar do wyznaczania dynamicznego obciążenia osi pojazdów. W przypadku nieprawidłowości przejazdu komputer sygnalizuje tą nieprawidłowość.
Skargę na powyższą decyzję wniosła Spółka Z. domagając się uchylenia decyzji zarzucając jej naruszenia art. 7, 8 i 10 k.p.a., i podnosząc, że waga nie była umieszczona na drodze publicznej a przepisy art. 13 ust. 2a i 2b ustawy o drogach publicznych uzależniają zastosowanie kary od stwierdzenia przekroczenia nacisków na drodze publicznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalając skargę zważył, iż podstawowy zarzut strony skarżącej sprowadza się do kwestionowania poprawności ważenia i sposobu przeprowadzenia postępowania od strony formalnej. Zdaniem Sądu nie znajdują podstaw zarzuty dotyczące rzekomych uchybień formalnych polegających na zastosowaniu niewłaściwej procedury, czy też nie ustosunkowaniu się do zastrzeżeń kierowcy wobec sposobu ważenia i żądania ponownego przeważenia. Z uwagi na jakość techniczną wagi, jej wyposażenie w szereg zabezpieczeń gwarantujących prawidłowość procesu ważenia, a także świadectwa legalizacji stwierdzono, że żądanie ponownego ważenia było bezzasadne i organ nie miał obowiązku dokonywania kolejnego pomiaru. Zdaniem Sądu słusznie przyjęto za podstawę ustaleń faktycznych zaskarżonej decyzji protokół przedmiotowej kontroli. Sąd zauważył przy tym, że w trakcie ważenia mierzone naciski na osie są dodatkowo pomniejszane o 200 kg i 2% co jest korzystne dla strony. Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. za oś pojedynczą uważa się oś oddaloną od osi sąsiedniej o więcej niż 2 m. lub dwie sąsiednie osie oddalone od siebie o mniej niż 1 m, zaś za oś wielokrotną zespół złożony z dwóch lub więcej osi, zwanych ‘osiami składowymi", w których odległość między sąsiednimi osiami składowymi jest nie mniejsza niż 1 m. i nie większa niż 2 m. Zauważono, że wynik ważenia dynamicznego odzwierciedla stan pojazdu bezpośrednio po zjechaniu z drogi publicznej, a więc wskazuje, z jakim obciążeniem się przemieszczał się o po drodze. W ocenie Sądu w sprawie organy administracji przestrzegały wszystkie reguły procesowe, a gdyby nawet uznać, że strona nie była należycie reprezentowana w toku postępowania to i tak brak ten nie jest uchybieniem, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Art. 13 ust. 2a ustawy o drogach publicznych nie pozostawia wątpliwości, co do tego, że nałożenie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia jest obligatoryjne. Jest ono również niezależne od ewentualnej winy sprawcy przekroczenia ciężaru czy też od zachowania wymaganej masy całkowitej pojazdu, a jedynym i decydującym kryterium nałożenia kary jest fakt stwierdzenia przekroczenia dopuszczalnego nacisku na oś pojazdu.