Skarga kasacyjna na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie w przedmiocie przyznania świadczenia w drodze wyjątku
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Włoskiewicz, Sędziowie NSA Zbigniew Rausz, Joanna Runge-Lissowska (spr.), Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2006r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2005r. sygn. akt II SA/Wa 430/05 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS
Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 22.06.2005 r. sygn. akt II SA/Wa 430/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] nr [...], którą odmówiono A. K. przyznania świadczenia w drodze wyjątku. Podstawę materialnoprawną decyzji stanowił art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), wskazujący cztery przesłanki, które muszą być spełnione łącznie, aby osoba starająca się mogła otrzymać świadczenie w drodze wyjątku - wyjaśnił w uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd, stwierdzając, że A. K. nie spełnił wszystkich przesłanek. Jedną z nich jest całkowita niezdolność do pracy, ze względu na wiek lub stan zdrowia, a A. K. w chwili wydawania decyzji miał 42 lata, tak więc nie spełnił przesłanki niezdolności do pracy ze względu na wiek, a także nie spełnił jej ze względu na stan zdrowia, gdyż orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 13.09.2004 r. został uznany za częściowo niezdolnego do pracy, okresowo do dnia 30.09.2005 r. - kontynuował Sąd, konkludując, iż to orzeczenie jako aktualnie określające stan zdrowia było dowodem w sprawie, poprzednie z dnia 13.08.2003 r. orzekało całkowitą niezdolność do dnia 31.08.2004 r.

A. K., reprezentowany przez radcę prawnego, złożył skargę kasacyjną od tego wyroku, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania i zarzucając rażące naruszenie prawa materialnego art. 83 cyt. wyżej ustawy oraz art. 6, 7, 8, 12 k.p.a., a także rażące naruszenie prawa procesowego art. 75, 78 k.p.a., poprzez dopuszczenie sprzecznego z prawem dowodu z wypisu treści orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 14.09.2004 r. i pominięcie dowodu z wypisu z treści orzeczenia lekarza orzecznika z dnia 14.08.2003 r.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że orzeczenie z dnia 13.09.2004 r. nie może być dowodem w sprawie, bowiem lekarz orzekł w nim, że przed tą datą skarżący był częściowo niezdolny do pracy pomimo, iż istniało orzeczenie lekarza orzecznika, którym był uznany przed tą datą za całkowicie niezdolnego do pracy, co było poddane kontroli sądowej w procesie o rentę przed Sądem Okręgowym w Świdnicy (sygn. akt VII U 4120/03). Należy więc uznać, stwierdzono, iż lekarz orzecznik poświadczył w dokumencie z dnia 14.09.2004 r. nieprawdę i dokument ten nie mógł stanowić praworządnego dowodu, a Sąd powinien powołać innego biegłego, który wydałby ocenę zgodną z rzeczywistym stanem.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwaną dalej "ppsa", stanowi, że Naczelny Sąd Administracyjny związany jest granicami skargi kasacyjnej, aby zatem umożliwić Sądowi ocenę zaskarżonego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, podstawy skargi kasacyjnej muszą odpowiadać wymogom art. 174 ppsa. Przepis ten przewiduje dwie podstawy skargi kasacyjnej: naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie przepisów postępowania, jeśli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zarzuty skargi kasacyjnej powinny zatem wskazywać konkretne przepisy konkretnego aktu prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, które miały zastosowanie przed wojewódzkim sądem administracyjnym, bowiem skarga ta dotyczy rozstrzygnięcia tego sądu. Nieodpowiadające warunkom art.174 ppsa przytoczenie podstaw kasacyjnych czyni je nieskutecznymi.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS