Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska Sędzia NSA Janina Antosiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Jolanta Rudnicka Protokolant: sekretarz sądowy Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 6 października 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1898/10 w sprawie ze skargi R.M. w przedmiocie wymierzenia grzywny Komendantowi Głównemu Policji za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2010r. sygn. akt II SA/Wa 332/10 oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 marca 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1898/10 oddalił skargę R. M. w przedmiocie wymierzenia grzywny Komendantowi Głównemu Policji za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 332/10.
Powyższy wyrok został wydany w następujących okolicznościach:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 maja 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 332/10 uchylił decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] oraz Komendanta Głównego Policji z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby R. M.. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 16 lipca 2010 r., zaś akta zostały zwrócone organowi w dniu [...] sierpnia 2010 r. R. M. pismem z dnia [...] lipca 2010 r. zgłosiła do Komendanta Głównego Policji, stosownie do art. 42 ust. 1, 4-6 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, gotowość podjęcia służby w Komendzie Głównej Policji.
Odpowiadając na powyższe Zastępca Dyrektora Biura Kadr i Szkolenia Komendy Głównej Policji pismem z dnia [...] sierpnia 2010 r. poinformował skarżącą, że w związku z przywróceniem do służby zachodzi konieczność skierowania do komisji lekarskiej, podległej ministrowi, bowiem zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o Policji służbę w policji może pełnić obywatel polski, który posiada zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych. Natomiast art. 40 tej ustawy przewiduje możliwość skierowania policjanta z urzędu lub na jego prośbę w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby. W dniu [...] sierpnia 2010 r. dokumenty skarżącej zostały skierowane do Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSWiA w Warszawie przy ul. W. w celu oceny stanu zdrowia i zdolności do służby w Policji. Z tą samą data wystawiono dla skarżącej karty skierowania do WKL w celu ustalenia stanu zdrowia i przydatności do służby w policji.
W dniu [...] września 2010 r. R. M. wezwała Komendanta Głównego Policji do niezwłocznego wykonania wyroku i przytoczyła powyższe ustalenia.
W dniu [...] października 2010 r. Przewodniczący WKL poinformował organ, że skarżąca w pisemnym oświadczeniu z dnia [...] października 2010 r. stwierdziła, iż aktualnie jest emerytem policyjnym, pobiera emeryturę i nie podlega jurysdykcji Komendy Głównej Policji.
Z kolei organ pismem z dnia [...] października 2010 r. skierowanym do skarżącej ustosunkował się do jej wezwania z dnia [...] września 2010 r. i stwierdził m.in., że wyrok uprawomocnił się w dniu 16 lipca 2010 r., przeto w tym samym dniu nastąpiło reaktywowanie z nią stosunku służbowego, zaś "z uwagi na przywrócenie do służby w Policji zachodzi konieczność skierowania Pani do komisji lekarskiej podległej ministrowi do spraw wewnętrznych". W dalszej zaś części powołał się na powyższe ustalenia faktyczne i stwierdził, że "w przedmiotowej sprawie koniecznym jest podkreślenie, że w myśl art. 42 ust. 1 ustawy o Policji uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji z powodu jej wadliwości stanowi podstawę przywrócenia do służby na stanowisko równorzędne. Zgodnie z przyjętym w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem, powołany przepis stanowi podstawę przywrócenia funkcjonariusza na stanowisko równorzędne i w tym zakresie wymagany jest stosowny rozkaz personalny, ale odnoszący się jedynie do mianowania na dane stanowisko. Samo bowiem przywrócenie do służby następuje w dniu uprawomocnienia się wyroku reaktywującego stosunek służbowy. Z tym też dniem rozpoczyna się bieg terminu z art. 42 ust. 2 ustawy o Policji do zgłoszenia gotowości podjęcia służby (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2005 r., sygn. akt OSK 1550/04 i z dnia 27 lutego 2009 r., sygn. akt I OSK 510/08). Organ zaznaczył, że sam fakt zgłoszenia w ustawowym terminie gotowości niezwłocznego podjęcia służby nie oznacza dopuszczenia do służby. Zgodnie bowiem z art. 42 ust. 3 cytowanej ustawy jeżeli po przywróceniu do służby okaże się, że mimo zgłoszenia gotowości niezwłocznego podjęcia służby policjant nie może zostać do niej dopuszczony, gdyż po zwolnieniu zaistniały okoliczności powodujące niemożność jej pełnienia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5, chyba że zaistnieje inna podstawa zwolnienia. W dalszej części dodał, że w świetle powołanego przepisu, po przywróceniu policjanta do służby i zgłoszeniu przez niego gotowości do służby właściwy przełożony zobowiązany jest ustalić czy nie zachodzą okoliczności, które uniemożliwiają dopuszczenie policjanta do służby i jednocześnie powodują niemożność dalszego jej pełnienia. Okoliczności te należy badać biorąc pod uwagę brzmienie art. 25 ust. 1 ustawy o Policji, uzależniający pełnienie służby m.in. od zdolności fizycznej i psychicznej do służby. Stan zdrowia policjanta oraz jego zdolność fizyczną i psychiczną do służby ustalają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (art. 40 cytowanej ustawy). Uwzględniając powyższe Komendant Główny Policji stwierdził, że kierując Renatę M. do komisji lekarskiej, działał zgodnie z procedurą określoną w art. 42 ustawy o Policji. Wykonuje bez zbędnej zwłoki wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 maja 2010 r., podjął bowiem czynności zmierzające do mianowania skarżącej na stanowisko służbowe. Ponadto w związku z powołanym wyżej wyrokiem Komendant Główny Policji w dniu [...] października 2010 r. wydał rozkaz personalny nr [...], na mocy którego na podstawie art. 42 ust. 5 ustawy o Policji przyznał stronie świadczenie pieniężne za okres pozostawania poza służbą. Bezzasadne jest zatem wystosowane wezwanie Komendanta Głównego Policji do wykonania przedmiotowego wyroku.