Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Leszek Włoskiewicz (spr.) Sędziowie NSA Barbara Adamiak Zygmunt Zgierski Protokolant Joanna Szcześniak po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 950/06 w sprawie ze skargi D. L. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia uchwały o nadaniu stopnia naukowego doktora habilitowanego oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 października 2006 r. I SA/Wa 950/06, oddalił skargę D. L. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] [...], utrzymującą w mocy decyzję tej Komisji z dnia [...] [...], którą odmówiono zatwierdzenia uchwały Rady Wydziału Filologicznego [...] z dnia 18 listopada 2004 r., o nadaniu skarżącemu stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa.
Sąd stwierdził przede wszystkim, że będąc władny badać tylko zachowanie przez Centralną Komisję norm regulujących jej postępowanie, nie mógł zatem rozważać zarzutów dotyczących przedstawionej przez recenzentów tej Komisji merytorycznej oceny rozprawy kwalifikacyjnej oraz dorobku naukowego skarżącego, orzekając zaś na podstawie akt nie mógł tym samym rozważać zarzutu dotyczącego tendencyjnego doboru recenzentów, który nie został poparty jakimkolwiek dowodem.
Sąd wyjaśnił ponadto, że - odnosząc się do zarzutu wadliwego uzasadnienia zaskarżonej decyzji - decyzje Centralnej Komisji to decyzje organu kolegialnego, które stanowią podsumowanie postępowania mającego charakter niejawny (§ 14 statutu tej Komisji) i są podejmowane w głosowaniu tajnym (art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, Dz. U. Nr 65, poz. 595 ze zm. oraz § 7 ust. 2 statutu), natomiast wyników tajnego głosowania nie można przedstawić w formie uzasadnienia, o jakim mowa w art. 107 § 3 k.p.a., Centralna Komisja zaś nie była obowiązana ani przytaczać w uzasadnieniu pełnej treści opinii swych recenzentów, ani też rozstrzygać kwestii polemicznych pomiędzy recenzentami a skarżącym.
Sąd wyjaśnił również, że przedmiotem postępowanie przed Centralną Komisją jest sama uchwała o nadaniu stopnia naukowego i osoba, której uchwała dotyczy nie ma w tym postępowaniu statusu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a., nie mają więc do niej zastosowania art. 9 i art. 10 § 1 k.p.a., gdyż jej uprawnienia sprowadzają się tylko do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 19 ust. 2 ustawy) oraz wniesienia skargi, natomiast udział w postępowaniu zatwierdzającym mogą brać recenzenci powołani w przewodzie habilitacyjnym, przy czym wyłącznie przy ponownym rozpatrywaniu sprawy (art. 19 ust. 4 ustawy) i taki udział im zapewniono zawiadamiając o posiedzeniu.
Sąd nie znalazł więc podstaw do uwzględnienia skargi uznając, że Centralna Komisja zachowała wymagania określone ustawą, statutem oraz przepisami kodeksu postępowania administracyjnego, przy czym wprawdzie przekroczyła termin ponownego rozpatrzenia sprawy, lecz na wynik sprawy nie miało to wpływu, gdyż z przekroczeniem terminu ustawa nie wiąże skutków prawnych.
Wnosząc skargę kasacyjną D. L., jako jej podstawy przytoczył: naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 141 § 4 - Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz naruszenie prawa materialnego, "przez nieuwzględnienie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny norm konstytucyjnych art. 2 i art. 45 Konstytucji przy badaniu poprawności procesowania Centralnej Komisji w oparciu o zasadę niejawności postępowania, co uniemożliwiło skarżącemu czynny udział w postępowaniu przed Centralną Komisją i uczyniło jej decyzję, decyzją o charakterze uznaniowym".