Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie: sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz sędzia NSA del. Roman Ciąglewicz (spr.) Protokolant st. inspektor sądowy Barbara Dąbrowska-Skóra po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 1157/09 w sprawie ze skarg R. Z., T. Ł., G. S., S. S., J. M., M. P. i M. P. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz R. Z. i J. M. kwoty po 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 10 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1157/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skarg R. Z., T. Ł., G. S. i S. S., J. M., M. P. i M. P. na decyzję Ministra Infrastruktury, z dnia [...] czerwca 2009 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008 r., nr [...].
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.
Decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. Minister Infrastruktury stwierdził, że decyzja Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] stycznia 1953 r. oraz utrzymane nią w mocy orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej w m. st. Warszawie z dnia [...] czerwca 1952 r. w części obejmującej działkę ewidencyjną nr [...] z obrębu [...], określonej w aktach notarialnych dotyczących sprzedanych lokali mieszkalnych nr [...] i lokalu użytkowego nr [...] w budynku przy ul. [...] oraz praw związanych z tymi lokalami zostały wydane z naruszeniem prawa, a w pozostałej części działki nr [...] oraz w części dotyczącej działek ewidencyjnych nr [...] i nr [...] - stwierdził ich nieważność.
Wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy złożyli: R. Z., G. M., J. M., R. M., K. W. - M., T. Ł., G. i S. S., T. Ł., J. M. oraz M. i M. P. Wnioskodawcy zarzucili, iż w uzasadnieniu decyzji Minister Infrastruktury nie uwzględnił sytuacji prawnej właścicieli lokali mieszkalnych znajdujących się w budynku posadowionym na gruncie przedmiotowej nieruchomości, nabytych wraz z prawem do gruntu w drodze umów cywilnoprawnych poprzedzonych wydanymi w sprawie decyzjami administracyjnymi. Ponadto M. i M. P. podnieśli, że w odniesieniu do działek ewidencyjnych nr [...] i nr [...] zaszły nieodwracalne skutki prawne uniemożliwiające stwierdzenie również w tym zakresie nieważności zaskarżonych decyzji.
Rozpatrując ponownie sprawę, Minister Infrastruktury podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w uzasadnieniu decyzji z dnia [...] lipca 2008 r. i wskazał, że zgodnie z art. 156 § 2 K.p.a. nie stwierdza się nieważności decyzji, gdy decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne. W myśl zaś przepisu art. 158 § 2 K.p.a., jeżeli nie można stwierdzić nieważności decyzji na skutek okoliczności, o których mowa w art. 156 § 2 K.p.a., organ administracji publicznej ograniczy się do stwierdzenia wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem prawa, wskazując okoliczności, z powodu których nie stwierdził nieważności decyzji. Minister Infrastruktury wywodził, że nieodwracalność skutków prawnych ma miejsce wówczas, gdy organ administracyjny na drodze postępowania administracyjnego nie jest w stanie, w granicach swoich kompetencji wyznaczonych prawem, cofnąć ani odwrócić skutków prawnych, jakie wywołała decyzja. Fakt pozostawania gruntu nieruchomości objętej działaniem dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy w użytkowaniu wieczystym osoby trzeciej sam przez się nie oznacza, że decyzja administracyjna wydana na podstawie przepisów tego dekretu, odmawiająca byłemu właścicielowi przyznania prawa własności czasowej, wywołała nieodwracalne skutki prawne w rozumieniu art. 156 § 2 K.p.a. Jeżeli określony skutek prawny jest rezultatem wydania decyzji administracyjnej to nie można przyjąć, że jest to skutek nieodwracalny W sytuacji zaś, gdy prawo użytkowania wieczystego powstało wyłącznie na podstawie umowy cywilnoprawnej, organ administracyjny nie jest władny swoim działaniem przywrócić stanu poprzedniego spornej nieruchomości.