Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Olga Żurawska - Matusiak Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant starszy asystent sędziego Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 października 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 2/15 w sprawie ze skargi Z.K. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 4 listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Z.K. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 15 października 2015 r. ( sygn. akt II SA/Wa 2/15) oddalił skargę Z.K. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 4 listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Komendant Główny Policji, postanowieniem z dnia 4 listopada 2014 r., utrzymał w mocy własne postanowienie z dnia 9 października 2014 r. nr [...], w którym - na podstawie art. 61a § 1 k.p.a. - odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia Komendanta Głównego Policji z 11 grudnia 2000 r. nr [...]oraz utrzymanego nim w mocy orzeczenia Komendanta Stołecznego Policji z 24 października 2000 r. [...] o uznaniu Z.K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i wymierzeniu obwinionemu kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby.
W motywach uzasadnienia rozstrzygnięcia organ podał, że brak było podstawy materialno-prawnej do rozpatrzenia - w trybie administracyjnym - żądania stwierdzenia nieważności w/w orzeczeń dyscyplinarnych, gdyż przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, w tym powołany przez Z.K. przepis art. 157 § 1 i art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. z zw. z art. 156 § 2 k.p.a., nie mają zastosowania do spraw dyscyplinarnych policjantów.
Organ wyjaśnił, że do spraw dyscyplinarnych policjantów zastosowanie znajdują przepisy ustawy o Policji a ponadto, orzeczenia, wydane w postępowaniu dyscyplinarnym, nie są decyzjami administracyjnymi - w rozumieniu - przepisów k.p.a. i dlatego nie ma możliwości stwierdzenia ich nieważności. Z uwagi na zawartą w ustawie o Policji regulację szczególną, do postępowania dyscyplinarnego nie stosuje się więc przepisów k.p.a. a prawne możliwości wzruszania orzeczeń dyscyplinarnych zawiera rozdział 10 ustawy o Policji.
Powyższe postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 4 listopada 2014 r. stało się przedmiotem skargi, którą Z.K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarżący zarzucił w niej organowi naruszenie: art. 8 k.p.a. oraz art. 132, art. 134 ustawy o Policji a także art. 45 ust. 1 i art. 173 Konstytucji RP.
W odpowiedzi na skargę Komendant Główny Policji wnosił o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko zajęte w sprawie.
Oddalając skargę - na zasadzie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: "p.p.s.a.") Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że nie zasługiwała ona na uwzględnienie.
W motywach wyroku Sąd stwierdził, że postępowanie dyscyplinarne prowadzone w stosunku do policjanta nie jest postępowaniem administracyjnym, a zatem nie znajdują w nim zastosowania przepisy k.p.a., w tym art. 156 k.p.a. Zasadnie zatem - na podstawie art. 61a § 1 k.p.a. - organ odmówił wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności orzeczenia dyscyplinarnego.
W skardze kasacyjnej, zaskarżając powyższy wyrok w całości, Z.K. zarzucił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie naruszenie: