Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący NSA: Małgorzata Stahl (spr.) Sędziowie NSA: Barbara Adamiak Andrzej Jurkiewicz Protokolant Joanna Szcześniak po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 1465/04 w sprawie ze skargi Z. Z. na uchwałę Krajowej Rady Sądownictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie utraty prawa do stanu spoczynku i uposażenia oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 września 2005 r.(sygn.II SA/Wa 1465/04) oddalił skargę Z. Z. na uchwałę Krajowej Rady Sądownictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie utraty prawa do stanu spoczynku i uposażenia.
W uzasadnieniu Sąd przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie. Krajowa Rada Sądownictwa uchwałą z dnia 20 stycznia 2000 r. nr 16/2000 ,na podstawie art.8 ust.1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy -Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 1998, Nr 98, poz.607), stwierdziła w stosunku do sędziego w stanie spoczynku Z. Z. zaistnienie okoliczności wymienionych w art. 7 ust.1 pkt 4 pow. ustawy, powodujących że nie ma do niego zastosowania art.6 ust.1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 124, poz.782) w zw. Z art.71¹ § 2 i 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. z 1994 Nr 7, poz.25 ze zm.), w związku z czym utracił on prawo do stanu spoczynku i uposażenia w stanie spoczynku. W uzasadnieniu uchwały podano m.in., że Minister Sprawiedliwości wystąpił z wnioskiem o wydanie takiej uchwały, powołując się na sprawozdanie Komisji Specjalnej, powołanej w 1956 r. przez ówczesnego Ministra Sprawiedliwości do zbadania i oceny działalności tzw. sekcji tajnej w Sądzie Apelacyjnym, a następnie w Sadzie Wojewódzkim w Warszawie oraz w Sądzie Najwyższym. W sprawozdaniu tym sędzia Z. Z. został wymieniony wśród innych sędziów orzekających w sekcji tajnej Wydziału IV Karnego Sądu Wojewódzkiego dla [...]. Z akt osobowych Z. Z. wynika, że w październiku 1953 r. jako sędzia Sądu Powiatowego został delegowany do orzekania w Wydziale IV Karnym Sądu Wojewódzkiego dla [...] i do maja 1955 r. rozpoznawał m.in. sprawy w sekcji tajnej tegoż wydziału, a po reorganizacji i wyodrębnieniu Wydziału Karnego IVa objął funkcję przewodniczącego Wydziału IV Karnego. Z nadesłanych przez Ministra kserokopii orzeczeń wynika, że sędzia Z. Z. przewodniczył w składach sędziowskich w sprawie IV 3K 139/53 przeciwko J. T., w sprawie IV3K 96/53 przeciwko F. S., uczestniczył w wydaniu orzeczeń odnośnie F. K. (sygn.IV3K 105/53), J. C. (sygn.IV3K 75/53), S. D. (sygn.IV3K 117/53). Sprawy te miały charakter polityczny i były sądzone w sekcji tajnej(IV3K) Sądu Wojewódzkiego dla [...]. Wskazane wyroki wydane z udziałem sędziego Z. Z. wyczerpują przesłanki ustalenia zatrudnienia w wyspecjalizowanych komórkach organizacyjnych, stosujących represje za działalność niepodległościową, ( sekcja tajna sądów powszechnych), o których mowa w art.7 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1997 r.
Po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Krajowa Rada Sądownictwa uchwałą z dnia [...] nr[...] utrzymała w mocy zaskarżoną uchwałę.
Z. Z. zaskarżył powyższą uchwałę do sądu administracyjnego i zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 7 ust 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1997 r., polegające na przyjęciu że orzekanie w sprawach ozn. sygnaturą akt sekcji tajnej było równoznaczne z zatrudnieniem w tej sekcji, naruszenie prawa procesowego - art. 7, 75, 77, 80 i 107 k.p.a. polegające na niewskazaniu dowodów, że sekcja tajna istniała do 1955 r., niewskazaniu z jakich przyczyn odmówiono wiarygodności jego wyjaśnieniom iż sekcja tajna w Sądzie Wojewódzkim dla [...] przestała istnieć w listopadzie 1953 r. a sprawy oznaczone jej sygnaturą były rozpoznawane w trybie zwykłym, nieprzeprowadzenie dowodu z dokumentów w postaci sprawozdania Komisji Społecznej do zbadania działalności tzw. sekcji tajnej Sądu Wojewódzkiego, w tym protokołu przesłuchania współorganizatora sekcji tajnej, który wymienił sędziów orzekających w tej komórce, zaniechanie podjęcia wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, zaniechaniu przeprowadzenia dowodów z jego akt osobowych z lat 1951-56 i następnych, zaniechanie przeprowadzenia dowodu z dostępnych w Archiwum Akt Nowych akt sprawy S. D. i K. M., całkowite pominięcie jego wyjaśnień, zaniechanie podjęcia czynności w celu ustalenia sygnatur akt wskazywanych w jego wyjaśnieniach i przeczących tezie o represyjnym charakterze jego orzecznictwa, bezpodstawnym ustaleniu, ze jego szybki awans wskazywał na spełnianie wymogów stawianych osobom dopuszczanym do orzekania w sekcjach tajnych oraz błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, ze był zatrudniony w sekcji tajnej i stosował represje za działalność niepodległościową, polityczną i obronę praw człowieka co w konsekwencji spowodowało niewłaściwe zastosowanie art. 7 ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1997 r.