Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miasta J. w przedmiocie wyrażenia zgody na zbycie gruntu w formie bezprzetargowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędzia NSA Jacek Hyla (spr.) Protokolant Aleksandra Żurawicka po rozpoznaniu w dniu 19 października 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miasta J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 5 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/Rz 1000/05 w sprawie ze skargi A. M. i J. M. na uchwałę Rady Miasta J. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na zbycie gruntu w formie bezprzetargowej 1) uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2) zasądza od skarżących .A. M. i J. M. solidarnie na rzecz Rady Miasta J. kwotę 270 (słownie: dwieście siedemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/Rz 1000/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie stwierdził niezgodność z prawem uchwały Rady Miasta J. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na zbycie w formie bezprzetargowej działki nr [...] o powierzchni [...] ha położonej przy ulicy [...] w J. w obrębie Nr [...] na rzecz właściciela działki nr [...] - dla poprawienia warunków zagospodarowania tej działki oraz zasądził od Rady Miasta J. na rzecz skarżących A. M. i J. M. kwotę 350 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że zaskarżona uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r., Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.) w zw. z art. 13 ust. 1 i art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2004r., Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.). W swej skardze skarżący A. M. i J. M. zarzucili, że narusza ona art. 18 ust. 2 pkt 9 litera a i art. 50 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 25 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami, a ponadto, że narusza zasady współżycia społecznego. Rozwijając te zarzuty wyjaśnili, że zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 9 litera a ustawy o samorządzie gminnym, rada gminy uprawniona jest tylko do określenia zasad nabycia, zbycia i obciążania nieruchomości gruntowych. Oznacza to, że rada gminy może podejmować uchwały w przedstawionych sprawach pod warunkiem, że ustawy szczególne nie odebrały jej tych kompetencji. W przedmiotowej sprawie wyłączne kompetencje nadane przez art. 11 ustawy o gospodarce nieruchomościami posiadał Burmistrz Miasta J.. Zgodnie z art. 25 ust. 1 i 2 i art. 13 ust. 1 pkt 7 w/w ustawy burmistrz gospodaruje gminnym zasobem nieruchomości, a zatem był uprawniony między innymi do zbywania nieruchomości należących w skład tego zasobu. Zaskarżona uchwała nie określa zasad lecz nabywcę nieruchomości, podczas gdy do ustalenia nabywcy w tym pierwszeństwa i związanej z pierwszeństwem drogi bezprzetargowej dochodzi dopiero po sporządzeniu i ogłoszeniu wykazu nieruchomości o jakim mowa w art. 35 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wynika z tego, że uchwała została podjęta bez podstawy prawnej i rażąco narusza art. 19 ust. 2 pkt 7 litera a ustawy o samorządzie gminnym i art. 11 ustawy o gospodarce nieruchomościami, bo nie zachowuje szczególnej staranności przy zarządzaniu mieniem komunalnym.

Uchwała nie wskazuje ceny nieruchomości, a decydowanie o trybie bezprzetargowym, przy założeniu, że jest więcej aniżeli jeden chętny do nabycia działki naraża gminę na straty finansowe, gdyż tylko zbycie działki w drodze przetargu mogłoby przysporzyć gminie korzyści finansowych. Interes prawny do wniesienia skargi oprócz tego, że byli również chętni do nabycia działki nr [...] skarżąca A. M. motywowała tym, że sprzedaż działki faktycznie pozbawi ją możliwości swobodnego dojazdu do działki własnej nr [...]. Obecnie dojeżdża do tej działki przez działki nr [...] i [...]. Ta ostatnia stanowi własność jej ojca J. M.. W razie zbycia przez ojca działki nr [...], nie będzie miała możliwości dojazdu do swojej działki. Oboje skarżący byli zresztą zainteresowani kupnem w/w działki.

Strona 1/4