Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Chróścielewski (spr.) Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 19 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wójta Gminy [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 lipca 2004 r. sygn. akt II SA/Łd 472/02 w sprawie ze skargi Gminy [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o podziale nieruchomości oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 28 lipca 2004 r., sygn. akt II SA/Łd 472/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Gminy [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...]. Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu wyroku Gmina [...] zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...], utrzymującą w mocy decyzję tego samego organu nr [...] z dnia [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 21 kwietnia 1995 r. Kierownika Urzędu Rejonowego w [...], zatwierdzającej podział nieruchomości położonej we wsi [...] I, oznaczonej jako działka nr 223, o powierzchni 1,92 ha, stanowiącej własność S. Ł. Kierownik Urzędu Rejonowego w [...] powyższą decyzją powołując się na przepis art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce nieruchomościami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. z 1991 r. nr 50, poz. 127 z późn. zm.) zgodnie, z którym grunty wydzielone pod budowę ulic z nieruchomości objętej na wniosek właściciela podziałem przechodziły na własność gminy, z dniem, w którym decyzja lub orzeczenie o podziale stały się i ostateczne lub prawomocne, za odszkodowaniem ustalonym według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości, zatwierdził projekt podziału nieruchomości położonej we wsi [...] I, oznaczonej jako działka nr 223, na działki nr 223/1-24, przy czym działki nr 223/2, 223/4, 223/5, 223/6 i 223/7 wydzielone pod drogi dojazdowe, przeszły na własność Gminy [...] za odszkodowaniem.
W skardze wniesionej na wskazaną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], Gmina [...] wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, jako "bezpodstawnej i bezzasadnej". Strona skarżąca wyjaśniła, że wymienione działki z uwagi na swoją szerokość 4,5 m, stanowią jedynie dojazdy do wydzielonych działek. Szczegółowo potwierdza to załączony "Wypis z tekstu planu". Wydzielone działki nie zostały ujęte w planie miejscowym, jako działki przeznaczone pod drogi publiczne - ogólnodostępne. W dacie wydania decyzji (21 kwietnia 1995 r.), znana już była powszechnie interpretacja przytoczonego przepisu. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 29 marca 1995 r., III. ARN 7/95, OSNAPiUS 1995, nr 17, poz. 213: "Wydzielenie z nieruchomości w trybie art. 10 ust. 5 cyt. ustawy pasa gruntu, z przeznaczeniem na drogę ogólnie dostępną, może następować na wniosek właściciela nieruchomości i tylko wówczas, gdy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określa przebieg drogi i tylko wtedy możemy mówić o przejęciu z mocy prawa drogi przez gminę za odszkodowaniem". Pozostawienie w obrocie prawnym w tej części decyzji wywołuje po stronie gminy obowiązek zapłaty dużego odszkodowania, za drogi, które faktycznie mają charakter wewnętrznych dróg dojazdowych i powinny nadal być własnością właściciela, domagającego się podziału gruntu w celach handlowych - sprzedaży działek budowlanych.
W odpowiedzi na skargę, organ drugiej instancji wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko, zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.