Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia NSA Robert Sawuła (spr.) Protokolant: starszy inspektor sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Lubelskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 22 lipca 2014 r. sygn. akt II SAB/Lu 672/13 w sprawie ze skargi W.K. na bezczynność Wojewody Lubelskiego w przedmiocie reformy rolnej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Wojewody Lubelskiego na rzecz kuratora spadku po zmarłym W.K. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 22 lipca 2014 r., sygn. akt II SAB/Lu 672/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny (powoływany dalej jako: WSA) w Lublinie w sprawie ze skargi W. K. na bezczynność Wojewody Lubelskiego, w pkt I. zobowiązał Wojewodę Lubelskiego do załatwienia wniosku W. K. z dnia 29 września 2005 r. w przedmiocie stwierdzenia, że majątek "Dobra Ziemskie P." nie był objęty przepisem art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej w terminie 14 dni od daty otrzymania prawomocnego orzeczenia wraz z aktami administracyjnymi sprawy; w pkt II. stwierdził, że bezczynność Wojewody Lubelskiego nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; w pkt III. zasądził zwrot kosztów postępowania. Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Jak wynika z uzasadnienia kwestionowanego skargą kasacyjną wyroku we wniosku z dnia 29 września 2005 r. M. K. domagał się stwierdzenia, na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r., Nr 3, poz. 13 ze zm., dalej rozporządzenie z 1945), że nieruchomość ziemska pod nazwą "Dobra Ziemskie P." o ogólnej powierzchni 61 ha, stanowiąca byłą własność ojca wnioskodawcy − Leona K., nie podlegała przepisom dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej.
W dniu 19 stycznia 2010 r. następcy prawni M. K. − W. K., A. V. i E. T. złożyli zażalenie na bezczynność Wojewody Lubelskiego, które Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi postanowieniem z dnia 1 marca 2010 r. uznał za nieuzasadnione.
Jak wynika dalej z motywów wyroku sądu wojewódzkiego decyzją z dnia 18 maja 2010 r. Wojewoda Lubelski, powołując się na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia z dnia 1 marca 2010 r., sygn. P 107/08, według którego powołany we wniosku § 5 rozporządzenia nie obowiązuje, postępowanie w sprawie umorzył. Następnie decyzją z dnia 16 sierpnia 2010 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi rozstrzygnięcie Wojewody utrzymał w mocy. Z kolei orzekający w tej sprawie WSA w Warszawie wyrokiem z dnia 14 lutego 2011 r., IV SA/Wa 1836/10 uchylił zarówno decyzję Ministra jak i decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia 18 maja 2010 r. Sąd ten wskazał, że według uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 stycznia 2011 r., sygn. I OPS 3/10, § 5 rozporządzenia z 1945 może stanowić podstawę orzekania w drodze decyzji administracyjnej o tym, czy dana nieruchomość lub jej część wchodzi w skład nieruchomości ziemskiej, o której mowa w art. 2 ust.1 lit. e) dekretu PKWN z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej.
W dniu 4 maja 2011 r. akta wpłynęły do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, natomiast 23 maja 2011r. do Wojewody Lubelskiego. Natomiast 26 sierpnia 2011 r. Wojewoda zawiadomił strony o ponownym wszczęciu na wniosek W. K., A.V. i E.T. postępowania w przedmiotowej sprawie.
W dniu 12 sierpnia 2013 r. W. K., jeden ze spadkobierców M. K. złożył zażalenie na bezczynność i przewlekłe prowadzenia postępowania przez Wojewodę, które Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi postanowieniem z dnia 13 września 2013 r. uznał za nieuzasadnione.