Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie NSA Joanna Banasiewicz Witold Falczyński (spr) Protokolant Magdalena Cieślak po rozpoznaniu w dniu 8 października 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Budownictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 maja 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 1717/05 w sprawie ze skargi T. S.-S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia uprawnień do zaliczenia wartości mienia pozostawionego poza granicami państwa polskiego 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Decyzją z dnia [...] nr [...] Minister Infrastruktury utrzymał w mocy decyzję Wojewody M. z dnia [...] marca 2005 r. nr [...] orzekającą o odmowie potwierdzenia posiadania przez T. S.-S. i M. W. uprawnień do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionej poza obecnymi granicami Państwa Polskiego.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało oparte na następujących ustaleniach faktycznych i ocenach prawnych:
Wojewoda M. - działając na podstawie przepisu art. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o zaliczaniu na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 39), decyzją z dnia [...] marca 2005 r. orzekł o odmowie potwierdzenia posiadania przez wnioskodawczynie tj. T. S.-S. i M. W. uprawnień do zaliczenia wartości nieruchomości stanowiącej folwark C., położony w gminie R. w powiecie w., a pozostawionej przez ich ojca M. R. poza obecnymi granicami państwa polskiego.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Wojewoda M. stwierdził, iż M. R. powrócił do kraju w [...] październiku 1948r. z terytorium Afryki, a zatem w myśl powołanej ustawy nie był osobą uprawnioną do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionej poza obecnymi granicami państwa polskiego.
Od powyższej decyzji odwołanie wniosła M. S.-S. podnosząc, iż zaskarżona decyzja była dla stron krzywdząca i naruszała zasadę równego traktowania obywateli. M. R. nie ewakuował się bowiem do Polski z terenów wschodnich, ponieważ w czerwcu 1941 r. został aresztowany przez NKWD i osadzony w obozie w Starobielsku.
Rozpatrując sprawę w trybie odwoławczym Minister Infrastruktury podniósł, że zgodnie z art. 1 powołanej ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. - określa ona zasady zaliczania na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r., za pozostawienie których miały przysługiwać świadczenia przewidziane w:
1) układzie z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego a Rządem Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącym ewakuacji obywateli polskich z terytorium B.S.R.R. i ludności Białoruskiej z terytorium Polski;
2) układzie z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego, a Rządem Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącym ewakuacji obywateli polskich z terytorium U.S.R.R. i ludności ukraińskiej z terytorium Polski;
3) układzie z dnia 22 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego, a Rządem Litewskiej Socjalistycznej Republiki Rad. dotyczącym ewakuacji obywateli polskich z terytorium Litewskiej S.R.R. i ludności litewskiej z terytorium Polski;
4) umowie z dnia 6 lipca 1945 r. między Tymczasowym Rządem Jedności Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o prawie zmiany obywatelstwa radzieckiego osób narodowości polskiej i żydowskiej, mieszkających w ZSRR i o ich ewakuacji do Polski i o prawie zmiany obywatelstwa polskiego osób narodowości rosyjskiej, ukraińskiej, białoruskiej, rusińskiej i litewskiej, mieszkających na terytorium Polski i o ich ewakuacji do ZSRR.