Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Skarbu Państwa w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska Sędziowie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant: sekretarz sądowy Adrian Wawer po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2018 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Skarbu Państwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 1846/15 w sprawie ze skargi B. W.-L. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Mienie zabużańskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa
Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 lutego 2016 roku sygn. akt I SA/Wa 1846/15 na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) w sprawie ze skargi B. W.-L. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2015 roku nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego o potwierdzenie B. W.-L., A. W.-P. i J. W. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2015 roku nr [...]. Zaskarżoną decyzją Minister Skarbu Państwa uznał, że w sprawie zaistniały przesłanki do umorzenia postępowania administracyjnego na podstawie art. 105 § 1 k.p.a., zawieszonego uprzednio na wniosek skarżącej B. W.-L. podstawie art. 98 § 1 k.p.a., ponieważ od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania upłynął okres trzech lat przewidziany w art. 98 § 2 k.p.a. Sąd pierwszej instancji nie podzielił tego stanowiska, uznając, że okres trzech lat wskazany w art. 98 § 2 k.p.a. należy liczyć od dnia doręczenia stronie postanowienia o zawieszeniu postępowania. Taka wykładnia tego przepisu powinna, zdaniem tego Sądu, skutkować uwzględnieniem wniosku strony o podjęcie zawieszonego postępowania, ponieważ wniosek ten został złożony w okresie trzech lat od doręczenia stronie postanowienia o zawieszeniu postępowania.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Minister Skarbu Państwa, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 105 § 1 k.p.a. w związku z art. 98 § 2 k.p.a. poprzez uznanie, że organy obu instancji, wydając decyzję, działały bez podstawy prawnej, a ponadto art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. poprzez uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Wojewody [...], pomimo iż zostały wydane z prawidłowo ustalonym stanem faktycznym i prawnym. W oparciu o tak sformułowane podstawy kasacyjne wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W ocenie skarżącego kasacyjnie błędna jest zaproponowana przez Sąd I instancji wykładnia art. 98 § 2 k.p.a., zgodnie z którą datą początkową biegu terminu określonego w tym przepisie jest data doręczenia postanowienia o zawieszeniu postępowania. Organ podniósł, że za datę rozpoczęcia tego terminu należy uznać dzień wydania postanowienia o zawieszeniu. Powołał się na liczne orzeczenia sądów administracyjnych, a także treść norm prawnych regulujących kwestię zawieszenia innych rodzajów postępowań występujących w polskim systemie prawnym. Wskazał, że ustawodawca zarówno w art. 130 § 1 p.p.s.a., jak i w art. 182 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, za początek biegu terminu do złożenia wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania przyjął datę wydania postanowienia o zawieszeniu, a nie datę doręczenia go stronom. W ocenie organu założenie ustawodawcy w kwestii przyjęcia początkowej daty tego terminu było takie samo również na gruncie k.p.a. Zdaniem Ministra Skarbu Państwa ratio legis czasu trwania zawieszenia postępowania administracyjnego było takie, aby czas ten był liczony w sposób jednakowy dla wszystkich stron postępowania.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Mienie zabużańskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa