Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Monika Nowicka Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2017 r. sygn. akt II SA/Wa 691/17 w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie wypłaty świadczenia mieszkaniowego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od R. S. na rzecz Prezesa Agencji Mienia Wojskowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 grudnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt II SA/Wa 691/17) oddalił skargę R. S. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] marca 2017 r., utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] lutego 2017 r. w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia mieszkaniowego.
Powyższy wyrok wydany został w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Decyzją z dnia [...] lutego 2017 r. Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w O. na podstawie art. 104 K.p.a. w związku z art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 614 ze zm.) oraz art. 21 ust. 1, 2, 4 i 6 pkt 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 207) odmówił wypłaty świadczenia mieszkaniowego R. S. Jak wskazał organ, skarżący jest żołnierzem służby kontraktowanej i został wyznaczony na stanowisko służbowe w Jednostce Wojskowej [...] od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 30 czerwca 2019 r. Ponieważ jednak nabył od Gminy D. w dniu 8 grudnia 2000 r. wraz z żoną W. S. lokal mieszkalny z bonifikatą, to została spełniona przesłanka negatywna do przyznania świadczenia wymieniona w art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z tym przepisem "Żołnierzowi zawodowemu nie przysługuje prawo do zakwaterowania, jeżeli on lub jego małżonek nabył lokal mieszkalny od Skarbu Państwa, Agencji albo jednostki samorządu terytorialnego z bonifikatą lub z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia".
W następstwie wniesionego przez skarżącego odwołania Prezes Agencji Mienia Wojskowego decyzją z dnia [...] marca 2017 r. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego, art. 21 ust. 1 - 2 i ust. 6 pkt 3 oraz art. 48d ust. 12 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Skargę na powyższą decyzję złożył R. S., zarzucając jej złą interpretację art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
W odpowiedzi na skargę Prezes Agencji Mienia Wojskowego wniósł o jej oddalenie.
Rozpoznając powyższą skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że nie zasługuje ona na uwzględnienie.
Jak wskazał Sąd pierwszej instancji, świadczenie mieszkaniowe jako jedna z form zakwaterowania, zostało wprowadzone do ustawy w dniu 1 lipca 2010 r. na skutek wejścia w życie ustawy z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 28, poz. 143) i stanowi pochodną uprawnienia podstawowego, jakim jest prawo do zakwaterowania, co wynika z art. 21 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP. Ustawodawca w art. 21 ww. ustawy określił zarówno sposoby realizacji prawa żołnierza zawodowego do zakwaterowania jak i przesłanki negatywne, których spełnienie wyłącza dopuszczalność realizacji tego prawa zarówno w formie przydziału kwatery, jak i w formie zastępczej, w tym wypłaty świadczenia mieszkaniowego. Kategoryczny jednak sposób sformułowania w art. 21 ust. 6 ustawy "nie przysługuje prawo do zakwaterowania" oraz ogólne określenie negatywnych przesłanek realizacji prawa do zakwaterowania, z uwzględnieniem celowościowej i systemowej interpretacji przepisów dotyczących prawa do zakwaterowania żołnierzy zawodowych pozwala na wniosek, że takie wyjątkowe prawo jak prawo do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych żołnierz (rodzina żołnierza) może wykorzystać tylko jeden raz. Zamierzeniem ustawodawcy w art. 21 ust. 6 ww. ustawy było bowiem wyłączenie z powyższego uprawnienia osób, które już skorzystały z pomocy Państwa (ze środków publicznych) na cele mieszkalne. Powyższy pogląd dotyczy również uprawnienia żołnierza zawodowego do świadczenia mieszkaniowego jako prawa pochodnego w stosunku do prawa podstawowego, tj. prawa do zakwaterowania.