Przepis art. 21 ust. 6 pkt 3 ww. ustawy nie określa żadnych innych przesłanek nabycia lokalu mieszkalnego, w szczególności takich jak sposób nabycia, wielkość udzielonej bonifikaty lub pomniejszenia w cenie nabycia. Nie precyzuje też żadnych innych okoliczności, w których miałoby dojść do nabycia lokalu mieszkalnego z bonifikatą lub pomniejszeniem ceny. Zgodzić należy się zatem ze stanowiskiem organu, że tak ogólne sformułowanie omawianego przepisu pozwala przyjąć, że zamiarem ustawodawcy było szerokie ujęcie omawianego wyłączenia obejmujące przypadki, gdy żołnierz lub jego małżonek skorzystał (w ogóle) ze środków publicznych poprzez uzyskanie od wymienionych podmiotów lokalu na cele mieszkaniowe.
Jak zauważył Sąd pierwszej instancji, skarżący w 2000 r. nabył lokal mieszkalny od jednostki samorządu terytorialnego z bonifikatą. I choć w dacie nabycia tego lokalu skarżący nie pełnił zawodowej służby wojskowej, to okoliczność ta nie mogła mieć wpływu na ocenę kontrolowanej decyzji. Decydujące znaczenie ma - zgodnie z treścią art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP - fakt nabycia lokalu mieszkalnego od Skarbu Państwa, Agencji albo jednostki samorządu terytorialnego z bonifikatą lub z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia. Data nabycia lokalu mieszkalnego nie ma znaczenia przy ocenie, czy samo nabycie lokalu mieszkalnego, w niniejszej sprawie z bonifikatą od jednostki samorządu terytorialnego, skutkuje tym, że organ nie może pozytywnie rozpatrzyć wniosku żołnierza o wypłatę świadczenia mieszkaniowego. Tym samym organy obu instancji prawidłowo uznały, że w niniejszej sprawie została spełniona przesłanka negatywna wypłaty skarżącemu świadczenia mieszkaniowego, określona w art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, a przepis ten znajduje zastosowanie w każdej sytuacji, w której nabycie lokalu mieszkalnego nastąpiło z pomocą Państwa, ponieważ zawiera zasadę ogólną, która dotyczy ulgi, jakiej Państwo udziela przy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Nie ulega wątpliwości, że skarżący nabył lokal mieszkalny z pomocą Państwa.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.) oddalił skargę.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył skarżący, zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie art. 21 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poprzez niewłaściwą subsumcję wskazywanej normy prawa materialnego w stosunku do ustalonego stanu faktycznego niniejszej sprawy oraz jej niewłaściwą wykładnię.
W oparciu o powyższy zarzut, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, względnie z daleko posuniętej ostrożności procesowej w przypadku uznania przez Naczelny Sąd Administracyjny, iż zachodzą warunki wymieniowe w art. 188 P.p.s.a. o uchylenie zaskarżonego wyroku i uchylenie wskazywanych powyżej decyzji organów administracji oraz jednoczesne orzeczenie zgodne z pierwotnym petitum wniosku skarżącego - przyznania wypłaty świadczenia mieszkaniowego.