Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia del. WSA Jakub Zieliński Protokolant sekretarz sądowy Aneta Zaborowska po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 1465/15 w sprawie ze skargi Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej 1. uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi; 2. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa kwotę 1120 ( tysiąc sto dwadzieścia ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 stycznia 2016 roku sygn. akt I SA/Wa 1465/15 oddalił skargę Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2015 roku nr [...] w przedmiocie reformy rolnej.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Decyzją z dnia [...] września 2013 roku Wojewoda [...] orzekł, że zespół pałacowo-parkowy położony w L. (gminie Ł., powiecie [...]), w skład którego wchodzą aktualne działki ewidencyjne nr [...] o pow. 26,9200 ha oraz [...] o pow. 14,4227 ha, dla których Sąd Rejonowy w S. prowadzi księgę wieczystą nr [...], stanowiący byłą własność Z. S. podpadał pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 roku o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945, Nr 3, poz. 13 ze zm., dalej: dekret).
Po rozpatrzeniu odwołania L. S. (spadkobiercy Z. S.), Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] czerwca 2015 roku wydaną na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 roku w sprawie wykonania dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 roku o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945, Nr 10, poz. 51 ze zm., dalej: rozporządzenie) oraz art. 2 ust. 1 lit. e) i art. 1 ust. 2 dekretu uchylił decyzję Wojewody [...] w całości i orzekł, że zespół pałacowo-parkowy nie podpadał pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu.
W uzasadnieniu wskazano, że charakter zabudowań oraz ich przeznaczenie prowadzą do wniosku, że zespół pałacowo-parkowy będący przedmiotem postępowania nie posiadał charakteru rolnego, jak również nie był przystosowany do celów reformy rolnej. Organ powołał się na opis z karty ewidencji zabytków Ośrodka Dokumentacji Zabytków w Warszawie załączonej do akt sprawy. Powołał się też na opracowanie dotyczące parku w L. Zdaniem organu z akt sprawy nie wynika - wbrew twierdzeniu organu I instancji - aby na terenie spornej nieruchomości zlokalizowane były ogrody warzywne. Tego rodzaju użytki (o znacznym areale) były położone poza obszarem objętym wnioskiem, tj. na północny - wschód od drogi w kierunku J. Organ stanął na stanowisku, że zespół pałacowo-parkowy stanowił terytorialnie wyodrębnioną część majątku ziemskiego i spełniał funkcję wyłącznie rezydencjalną, która mogła funkcjonować całkowicie samodzielnie, służąc jako miejsce zamieszkania dla właściciela i jego rodziny. Zdaniem organu przeprowadzone postępowanie nie wykazało istnienia związku funkcjonalnego pomiędzy zespołem a resztą majątku Ł. (L.) o charakterze rolnym. Świadczy o tym brak fizycznego i architektonicznego przystosowania pałacu do trwałego administrowania częścią gospodarczą. Brak również dowodów, aby zatrudniony w majątku rządca wykorzystywał część dworu do zarządzania majątkiem. Organ uznał, że o istnieniu takiego związku nie mogą przesądzać okoliczności, na których oparł się Wojewoda, tj. powiązania podmiotowe, finansowe i terytorialne, brak wyodrębnienia prawnego części rezydencjalnej, nieoddzielenie ogrodzeniem ze wszystkich stron, czy też źródła dochodów właściciela.