Skarga kasacyjna na decyzję Szefa Agencji Wywiadu w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz, Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.), Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz, Protokolant starszy sekretarz sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 278/11 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Szefa Agencji Wywiadu z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od [...] na rzecz Szefa Agencji Wywiadu kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 13 maja 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 278/11 oddalił skargę [...] na decyzję Szefa Agencji Wywiadu z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...] o odmowie wznowienia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd stwierdził, że jest związany uchwałami NSA podjętymi w składzie 7 sędziów. Uchwały takie mają moc zasad prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny wydał uchwałę z 20 maja 2010 r., I OSP 13/09 w której stwierdził, że art. 24 § 1 pkt 5 Kpa nie ma zastosowania do osoby pełniącej funkcję Głównego Geodety Kraju, jako ministra w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 4 Kpa, w postępowaniu, o którym mowa w art. 127 § 3 Kpa. Uchwałą tą Naczelny Sąd Administracyjny przesądził sposób wydawania przez piastuna monokratycznego organu administracji rządowej decyzji w trybie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, w przypadku wydania przez piastuna takiego organu decyzji w I instancji. Zatem Szef Agencji Wywiadu stosując tę zasadę zarówno do sposobu wydawania zaskarżonej decyzji z [...] listopada 2010 r., jak i do oceny formalnej poprawności wniosku o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji z [...] kwietnia 2009 r. prawidłowo zastosował prawo.

Po drugie, Sąd I instancji uznał, że sam fakt przyjęcia do rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny określonej skargi na niezgodność danego przepisu ustawy z Konstytucją nie stanowi przesłanki wznowienia wyszczególnionej w art. 145 § 1 lub art. 145a § 1 Kpa. Wobec tak ukształtowanej przez wnioskodawcę podstawy wznowieniowej, organ trafnie odmówił wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją z [...] kwietnia 2009 r. A contrario, uznanie takiej okoliczności za przesłankę wznowieniową, stanowiłoby podstawę do stwierdzenia nieważności obarczonego taką wadą rozstrzygnięcia. Instytucja wznowienia postępowania administracyjnego stanowi środek nadzwyczajny wobec zasady trwałości ostatecznej decyzji administracyjnej (art. 16 Kpa) i wznowienie zakończonego ostateczną decyzją postępowania administracyjnego może nastąpić wyłącznie na skutek wskazania ściśle określonych w ustawie przesłanek, których nie można interpretować rozszerzająco, ale wprost i dokładnie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie podzielił także wniosku skarżącego o zawieszenie niniejszego postępowania do czasu rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny skargi konstytucyjnej w sprawie niekonstytucyjności art. 24 § 1 pkt 5 Kpa w zw. z art. 127 § 3 i art. 140 Kpa, w zakresie w jakim nie wyłącza się osoby piastującej stanowisko monokratycznego, centralnego organu administracji rządowej od udziału w postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, w sytuacji w której osoba ta wydała zaskarżoną decyzję w pierwszej instancji. Przyjęta i powszechnie aprobowana w sądownictwie administracyjnym linia orzecznicza, wypracowana między innymi poprzez przytoczoną wyżej uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, wskazuje, że zagadnienie rozpoznawane przez Trybunał Konstytucyjny zostało już rozstrzygnięte. Natomiast, gdyby Trybunał Konstytucyjny orzekł wbrew stanowisku zawartym w przedmiotowej uchwale, skarżącemu, dopiero wówczas otwiera się możliwość wzruszenia interesujących go rozstrzygnięć w oparciu o art. 145a § 1 Kpa.

Strona 1/4