Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka sędzia NSA Iwona Bogucka sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. U. i Z. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 2599/14 w sprawie ze skargi Z. U. i Z. L. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
Inne orzeczenia z hasłem:
Wywłaszczanie nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie strona 1/6

Przedmiotem skargi kasacyjnej, wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez Z. U. i Z. L., jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 2599/14, którym oddalono ich skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...], wydaną w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu odszkodowania za nieruchomość.

Wyrok wydany został w następujących, ustalonych przez Sąd I instancji, okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Wojewoda Mazowiecki decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...], odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Dzielnicy W. z dnia [...] czerwca 1974 r., nr [...], o ustaleniu odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul. J. o pow. [...] m², hipoteka "[...]". W uzasadnieniu organ wskazał, że przedmiotowa nieruchomość zabudowana była domem mieszkalnym czteroizbowym, stanowiła grunt klasy IVa oraz została przekazana Stołecznej Dyrekcji Inwestycji Spółdzielczych pod budowę osiedla mieszkaniowego "[...]" na podstawie decyzji o lokalizacji szczegółowej nr [...] z dnia [...] kwietnia1972 r. Wysokość odszkodowania ustalona została na podstawie opinii szacunkowej oraz aneksu, sporządzonych przez biegłych Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Miasta [...] - zgodnie z przepisami ówcześnie obowiązującej ustawy wywłaszczeniowej. Biegli, poprzez sporządzenie opinii, uczestniczyli w postępowaniu odszkodowawczym, zaś strony zaaprobowały wysokość ustalonego odszkodowania i nie wniosły odwołania od decyzji.

W wyniku rozpatrzenia odwołania skarżących Minister Infrastruktury i Rozwoju opisaną na wstępie decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu wskazał, że podstawą materialnoprawną ocenianej w postępowaniu nieważnościowym decyzji były przepisy ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (t.j. Dz. U. z 1974 r., nr 10, poz. 64 ze zm.), zwanej dalej "ustawą wywłaszczeniową". W myśl art. 53 ust. 1 tej ustawy przepisy dotyczące odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości stosuje się odpowiednio do odszkodowania za gospodarstwa rolne, sadownicze i warzywnicze na gruntach, które na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy, przeszły na własność Państwa, jeżeli ich poprzedni właściciele lub następcy prawni tych osób, prowadzący wymienione gospodarstwo pozbawieni zostali użytkowania wspomnianych gruntów po wejściu w życie niniejszej ustawy (tj. po dniu 5 kwietnia 1958 r.). Przedmiotowa nieruchomość stanowiła gospodarstwo rolne, a następcy prawni byłych właścicieli gruntu po dniu [...] kwietnia 1958 r. zostali pozbawieni faktycznej możliwości władania przedmiotową nieruchomością, czego potwierdzeniem była wydana decyzja z dnia [...] kwietnia 1972 r. W ocenie Ministra, Wojewoda prawidłowo zbadał przesłanki wynikające z art. 53 ust. 2 ustawy wywłaszczeniowej, decydujące o przyznaniu odszkodowania. Również wysokość odszkodowania została ustalona zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami prawa. Organ odszkodowawczy w tym zakresie oparł się na operatach szacunkowych sporządzonych przez biegłych, na co wskazują znajdujące się w aktach sprawy: elaborat szacunkowy z dnia [...] listopada 1973 r., dotyczący wartości roślin wieloletnich rosnących na przedmiotowej nieruchomości, sporządzony przez biegłego inż. M. G., aneks do opinii szacunkowej zabudowań i urządzeń budowlanych z czerwca 1974 r., sporządzony przez biegłych mgr. inż. Z. K. i inż. J. K. W zakresie zaś wyceny gruntu organ odszkodowawczy oparł się na elaboracie szacunkowym, sporządzonym przez mgr inż. M. B. oraz inż. T. M. Podstawą do ustalenia wysokości odszkodowania za grunt położony przy ul. J. były wspomniane opinie biegłych, a nie jak twierdzą odwołujący się, wyliczenia dokonywane przez pracownika organu. Wysokość przyznanego odszkodowania znajduje potwierdzenie we wspomnianych wyżej elaboratach, z którymi strony zapoznały się szczegółowo. M. L. czynnie uczestniczył przy sporządzaniu opinii szacunkowej dotyczącej odszkodowania za zabudowania. Z akt sprawy wynika, że złożył on odwołanie od pierwotnej opinii szacunkowej i po rozpatrzeniu odwołania został sporządzony aneks, datowany na czerwiec 1974 r., w którym stwierdzono, że oględzin dokonano w obecności właściciela, który bezpośrednio uczestniczył przy ustalaniu i uznawaniu ilości poszczególnych elementów, nie zgłaszając dodatkowych zastrzeżeń. Organ odwoławczy zaznaczył, że w odniesieniu do pozostałych elaboratów (dotyczących roślin i gruntu) właściciele nie zgłaszali żadnych zastrzeżeń. Co zarzutu nieprzeprowadzenia rozprawy, podkreślił, że znajdujący się w aktach sprawy protokół przesłuchania małż. L. nie pozwala przyjmować, że rozprawa się nie odbyła. Brak w aktach protokołu z rozprawy nie przesądza, iż taka rozprawa nie miała miejsca. Przy tego typu postępowaniach, znaczny upływ czasu od wydania kwestionowanego orzeczenia ma wpływ na ilość i jakość zachowanych dokumentów. W ocenie organu, taka rozprawa odbyła się w dniu [...] lutego 1972 r. w siedzibie Prezydium Rady Narodowej [...], o czym świadczą oświadczenia następców prawnych byłych właścicieli przedmiotowej nieruchomości, złożone przed pracownikiem Prezydium Rady Narodowej [...] oraz protokół przesłuchania M. i K. L., które to dokumenty zwyczajowo stanowiły załącznik do protokołu z rozprawy administracyjnej. Sama nieobecność biegłych na rozprawie nie miała wpływu na wysokość ustalonego odszkodowania, a tym samym nie zachodzi przesłanka rażącego naruszenia prawa.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
Inne orzeczenia z hasłem:
Wywłaszczanie nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury