Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie NSA Ewa Dzbeńska del. WSA Marian Wolanin (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Dorota Kozub - Marciniak po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 1094/12 w sprawie ze skargi M.K. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 24 kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz M.K. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1094/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpatrzeniu skargi M.K., stwierdził nieważność postanowienia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 24 kwietnia 2012 r., nr [...], w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej [...], nr [...], z dnia 18 października 1955 r. oraz utrzymującej go w mocy decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia 2 listopada 1955 r., nr [...], odmawiającej przyznania dotychczasowym właścicielom prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], ozn. nr hip. [...].
W uzasadnieniu wyroku wskazano, że Minister Infrastruktury postanowieniem z dnia 30 lipca 2010 r., nr [...], zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności wskazanego wyżej orzeczenia administracyjnego oraz utrzymującej go w mocy decyzji organu odwoławczego, z powodu konieczności ustalenia następców prawnych byłych współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, tj. J. i H. małżonków K. oraz J. i Z. małżonków O. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy zawieszenia postępowania na wniosek M.K., Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2012 r. uchylił postanowienie z dnia 30 lipca 2010 r. w części dotyczącej wezwania do przeprowadzenia postępowania spadkowego po J. O. i Z. O. (z uwagi na wpłynięcie do akt sprawy postanowienia Sądu Rejonowego [...] z dnia 23 września 2010 r. o stwierdzeniu nabycia praw do spadku po J.O. i Z.O.), natomiast w pozostałym zakresie utrzymał w mocy postanowienie z dnia 30 lipca 2010 r. stwierdzając, że przymiot strony w postępowaniu nadzorczym, dotyczącym stwierdzenia nieważności decyzji dekretowych, przysługuje wszystkim spadkobiercom współwłaścicieli nieruchomości lub ich następcom, a organ administracji, zgodnie z art. 10 § 1 i art. 61 § 4 kpa zobowiązany jest zapewnić im czynny udział w każdym stadium postępowania. Brak udziału strony w postępowaniu bez własnej winy stanowić może podstawę do wznowienia postępowania, stosownie do art. 145 § 1 pkt 4 kpa. Natomiast zgodnie z art. 107 § 1 kpa decyzja administracyjna rozstrzygająca sprawę co do istoty lub w inny sposób kończącą sprawę w danej instancji powinna zawierać oznaczenie stron. Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 30 § 4 kpa w sprawach dotyczących praw zbywalnych lub dziedzicznych w razie śmierci strony w toku postępowania na miejsce dotychczasowej strony wstępują jej następcy prawni. Ustalenie, w postępowaniu prowadzonym przez właściwy sąd powszechny, spadkobierców byłych właścicieli, przedmiotowej nieruchomości ozn. nr hip. [...], tj. J. i H. małżonków K. stanowi zagadnienie wstępne w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 kpa, dlatego - w ocenie organu - okoliczności te obligują organ do zawieszenia postępowania. Konstrukcja przyjęta w art. 30 § 5 kpa pozwala na kontynuowanie postępowania w przypadku śmierci strony oraz braku jej następców prawnych. Wówczas jako strony postępowania działają osoby sprawujące zarząd majątkiem masy spadkowej, a w ich braku kurator wyznaczony przez sąd na wniosek organu administracji publicznej. Jednak przepis ten nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem organowi znany jest potencjalny - z kręgów rodziny - następca prawny byłych właścicieli przedmiotowej nieruchomości.