Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz sędzia NSA Małgorzata Borowiec sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt IV SAB/Wr 168/13 w sprawie ze skargi A. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej we Wrocławiu w przedmiocie zwolnienia lokalu mieszkalnego oraz uiszczenia opłat i odszkodowania za używanie lokalu 1. uchyla punkt II zaskarżonego wyroku i w tym zakresie orzeka, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. zasądza od Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej we Wrocławiu na rzecz A. W. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 lutego 2014 r., sygn. akt IV SAB/Wr 168/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpoznaniu skargi A. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Regionalny we Wrocławiu w sprawie zwolnienia lokalu mieszkalnego oraz uiszczania opłat i odszkodowania za używanie lokalu:
I. stwierdził przewlekłe prowadzenie postępowania,
II. stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa,
III. wymierzył Dyrektorowi Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Regionalny we Wrocławiu grzywnę w wysokości tysiąca złotych,
IV. zasądził zwrot kosztów postępowania.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił następujący stan sprawy.
A. W. pismem z dnia 31 lipca 2013 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Regionalny we Wrocławiu, w trybie art. 42 w zw. z art. 41 ust. 1 pkt 3 i ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, w sprawie zwolnienia przez A. W. i A. P. lokalu mieszkalnego położonego przy ul. [...] w J. oraz uiszczania opłat za używanie lokalu oraz odszkodowania w wysokości 200% wartości opłat za używanie przedmiotowego lokalu.
Skarżący zarzucił organowi rażące naruszenie art. 35 § 1 k.p.a., art. 36 § 1 k.p.a. w zw. z art.12 k.p.a., art. 6 k.p.a., art. 8 k.p.a. i art. 9 k.p.a. w okresie od 12 listopada 2009 r. do dnia 18 listopada 2012 r. W uzasadnieniu skargi podkreślono między innymi, że począwszy od kwietnia 2002 r. skarżący nie zamieszkuje w powyższym lokalu i nie ma woli tam zamieszkiwać. W dniu 2 kwietnia 2002 r. został służbowo przeniesiony do Batalionu Radiotechnicznego w K., a następnie do J.W. [...]. Jednocześnie skarżący założył w K. nową rodzinę i otrzymał w dniu 27 lutego 2006 r. przydział lokalu mieszkalnego w K. przy ul. [...].
A. P. (była żona skarżącego) dobrowolnie nie zamierzała i nie zamierza opuścić kwatery w J., do której wyłącznie żołnierz zawodowy posiada tytuł prawny. Była żona żołnierza ma tylko prawo do korzystania z kwatery, ale wyłącznie przez czas wspólnego zamieszkiwania przez strony. Organy kwaterunkowe przez wiele lat tj. od zawiadomienia przez skarżącego w kwietniu 2002 r. o chęci zdania lokalu, a w szczególności od przydzielenia mu w 2006 r. obecnie zajmowanej kwatery w K., nie wszczęły żadnego postępowania w celu uregulowania stanu prawnego kwatery w J., co stanowi rażące naruszenie art. 42 ust. 1 w zw. z art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP. W dniu 6 lipca 2009 r. skarżący z uwagi na zupełną bierność organów złożył wniosek do WAM Oddział Regionalny we Wrocławiu o uchylenie decyzji przydzielającej mu ten lokal w trybie art. 155 k.p.a. Zatem dopiero na skutek działań podjętych przez skarżącego doszło do uruchomienia z urzędu procedury zwolnienia lokalu w J. W sprawie zwolnienia przedmiotowego lokalu, dwukrotnie Prezes WAM uchylał decyzję organu I instancji w trybie art. 138 § 2 k.p.a., wytykając nieudolność procesową organu I instancji.