Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.) sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant starszy asystent sędziego Piotr Baryga po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 2268/11 w sprawie ze skargi M.W. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 14 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 2268/11, Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. W. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2011 r. nr [...], którą utrzymana została umowa decyzji tego ministra z dnia [...] czerwca 2011 r. [...].
Decyzjami tymi odmówiono wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Podkarpackiego z dnia 25 listopada 2010 r. nr N.III.77290-52/10, w przedmiocie nabycia z mocy prawa przez Gminę T. prawa własności nieruchomości stanowiącej drogę publiczną m.in. na działkach nr [...], [...] i [...], o co wystąpił M. W.. Jako przyczynę odmowy wszczęcia postępowania nadzorczego organ wskazał to, iż M. W. nie posiada przymiotu strony.
Oddalając skargę, Wojewódzki Sąd wyjaśnił, ze podstawą decyzji Wojewody Podkarpackiego był art. 60 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), pozwalający na komunalizację mienia państwowego na rzecz jednostki organizacyjnej władającej mieniem. Sąd wskazał, że wobec tego stroną postępowania komunalizacyjnego są podmioty legitymujące się tytułem prawnym do mienia, a w sprawie Skarb Państwa i Gmina T., te też tylko podmioty mogłyby wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie postępowania nadzorczego. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu, M. W. nie posiada tytułu prawnego do mienia będącego przedmiotem decyzji Wojewody Podkarpackiego z 25 listopada 2010 r., co wynika z akt sprawy, przede wszystkim z [...], także postanowienia Sądu Rejonowego w Rzeszowie z dnia [...] marca 1997 r., zaś postanowienie tego Sądu z 30 kwietnia 2010 r. [...] w sprawie zabezpieczenia powództwa przez umieszczenie wpisu w ww. Kw o toczącym się postępowaniu o uzgodnienie treści księgi wieczystej o tytule nie przesądza.
M. W., sędzia Sądu Okręgowego w Rzeszowie w stanie spoczynku, wniósł skargę kasacyjną od wskazanego na wstępie wyroku, domagając się jego uchylenia, a także zaskarżonej decyzji Ministra Skarbu Państwa i zarzucając:
1. Naruszenie prawa materialnego, a to art. 140 i 144 k.c. poprzez odmowę skarżącemu tytułu własności do spornych nieruchomości - działek nr [...], [...] i [...] przejętych przez Skarb Państwa na drogę publiczną z powołaniem się na art. 51 pkt 1.2 ustawy o drogach publicznych. Przyjęto bowiem, że Skarb Państwa nabył własność spornych nieruchomości na drogę publiczną - obecnie ulicę R.. Okoliczność ta nie zaistniała w ogóle według już zgromadzonych dokumentów przed Sądem Rejonowym w Rzeszowie do sygn. akt [...] w procesie o uzgodnienie treści księgi wieczystej Skarbu Państwa obejmującej również sporne nieruchomości. Dokumentacja ta wykazuje w ogóle brak w tym miejscu drogi publicznej i brak jakichkolwiek czynności przewidzianych w powołanym przepisie ustawy o drogach publicznych. Neguje się również z tego tytułu prawo skarżącego do posiadania prawa do spornego gruntu. Proces cywilny do sygn. akt [...] powołanego Sądu, wyłącza możliwość nabycia własności tych nieruchomości decyzją będącą przedmiotem tej sprawy, a wydanej przez Wojewodę Podkarpackiego (wyrok NSA z dnia 12 maja 1995 r. II SA 217/94 - ONSA 1996, nr 2, poz. 91). Z ograniczonej treści uzasadnień decyzji Wojewody i strony przeciwnej wynika, że w sprawie mogą mieć zastosowanie art. 73 i 60 ustawy o reformie administracji.