Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, Sędziowie NSA Małgorzata Borowiec, Jan Paweł Tarno (spr.), Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2006 sygn. akt II SA/Wa 2122/05 w sprawie ze skargi M. L. na orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie orzeczenia o zdolności do służby oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 2 czerwca 2006 r., sygn. akt II SA/Wa 2122/05 oddalił skargę M. L. na decyzję Centralnej Komisji Lekarskiej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z [...] nr [...] w przedmiocie orzeczenia o zdolności do służby. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że zasady oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w ABW oraz tryb orzekania o tej zdolności oraz właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich w tych sprawach określa rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z 15 kwietnia 2003 r. w sprawie oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 33, poz.809 ze zm.). Z zebranego materiału dowodowego wynika; że orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej ABW z dnia [...] nr [...] wydane zostało zgodnie z obowiązującym prawem.
W aktach administracyjnych znajduje się podpisana przez Dyrektora Delegatury ABW w Olsztynie karta skierowania M. L. do Regionalnej Komisji Lekarskiej nr [...] w [...] celem ustalenia stanu jego zdrowia i zdolności do służby oraz ewentualnej grupy inwalidzkiej. Zarówno Regionalna jak i Centralna Komisja Lekarska ABW, wydając w sprawie orzeczenie, sporządziła stosownie do § 12 powołanego rozporządzenia protokół zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 7 do tego rozporządzenia. W oparciu o wskazane protokoły dokonano oceny stanu zdrowia osoby skierowanej. W sprawie zgromadzono również odpowiednią dokumentację medyczną (k. 7 akt postępowania administracyjnego).
Skład obu Komisji odpowiadał zasadom określonym w § 20 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z 9 lipca 1991 r. w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz. U. Nr 79, poz. 349 ze zm.) mającym zastosowanie w związku z art. 232 ustawy z 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 ze zm.).
W ocenie Sądu, nie zasługuje na uwzględnienie także zarzut naruszenia zakazu reformationis in peius przewidziany w art. 139 kpa, ponieważ przepis ten nie ma zastosowania w zakresie orzekania o zdolności do służby w ABW. Zakaz pogarszania sytuacji odwołującego się jest uregulowany bowiem w przepisie § 23 ust. 2 powołanego rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 2003 r. Centralna Komisja Lekarska po rozpatrzeniu odwołania od orzeczenia Regionalnej Komisji Lekarskiej wydaje orzeczenie o utrzymaniu w mocy zaskarżonego orzeczenia albo uchyla zaskarżone orzeczenie i wydaje nowe, albo uchyla zaskarżone orzeczenie i zarządza ponowne przeprowadzenie czynności orzeczniczych i wydanie nowego orzeczenia przez regionalna komisję lekarska (§ 23 ust. 1). Centralna Komisja Lekarska nie może wydać nowego orzeczenia na niekorzyść osoby skierowanej, chyba że zaskarżone orzeczenie jest sprzeczne z prawem lub zostało wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych (ust. 2). Okoliczności faktyczne badanej sprawy zaś w pełni uprawniały Centralną Komisję Lekarską do uchylenia, po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, orzeczenia Regionalnej Komisji Lekarskiej ABW w [...] i wydania w tym zakresie nowego rozstrzygnięcia.