Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.), Sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski, Protokolant starszy asystent sędziego Ewa Dubiel, po rozpoznaniu w dniu 21 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1565/13 w sprawie ze skargi R.K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2014 r., sygn, akt II SA/Wa 1565/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...], który utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] maja 2013 r, nr [...], o odmowie przyznania świadczenia w drodze wyjątku.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał następujące okoliczności faktyczne i prawne:
W toku postępowania przed organem ustalono, że R. K. na przestrzeni 47 lat życia w chwili powstania całkowitej niezdolności do pracy udowodniła łącznie 12 lat, 4 miesiące i 3 dni okresów składkowych. W 10-leciu przed dniem złożenia wniosku o świadczenie w trybie zwykłym, zamiast wymaganych 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych - wymaganych do przyznania świadczenia na zasadach ogólnych - udokumentowała wnioskodawczyni okres 1 roku, 3 miesięcy i 23 dni tych okresów. Jak wynika z dokumentacji orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 21 października 2005 r. wnioskodawczyni uznana została za częściowo niezdolną do pracy od dnia 3 lutego 2005 r. do dnia 2 czerwca 2005 r., za całkowicie niezdolną do pracy od dnia 3 czerwca 2005 r. do listopada 2007 r. Data częściowej niezdolności do pracy ustalona została na dzień 3 lutego 2005 r. Kolejnym orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 27 lutego 2008 r. została wnioskodawczyni uznana za całkowicie niezdolną do pracy od 3 czerwca 2005 r. do dnia 28 lutego 2009 r. Po ponownym badaniu w dniu 30 grudnia 2009 r. została ona uznana za częściowo niezdolną do pracy od dnia 3 lutego 2005 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. i wreszcie orzeczeniem z dnia 25 marca 2013 r. została uznana wnioskodawczyni za osobę całkowicie niezdolną do pracy od dnia 4 stycznia 2012 r. do dnia 31 marca 2015 r. Częściowa niezdolność do pracy powstała od dnia 3 lutego 2005 r. do dnia 3 stycznia 2012 r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że w przedmiotowej sprawie renta w drodze wyjątku nie może zostać przyznana, gdyż brak jest okoliczności szczególnych usprawiedliwiających niemożność uzyskania przez wnioskodawczynię świadczenia w zwykłym trybie. Jednocześnie organ podniósł, że od dnia 1 lutego 1997 r. do dnia 3 czerwca 2005 r. i
Sygn. akt i OSK 1610/14 od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia 4 stycznia 2012 r. wystąpiły przerwy w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenia emerytalne i rentowe. We wskazanych okresach nie była wobec R. K. orzeczona całkowita niezdolność do pracy, zatem przyczyną braku uprawnień do renty w trybie zwykłym nie był stan zdrowia lub inne zdarzenie zewnętrzne, niezależne od woli ubezpieczonego, którego nie można było przewidzieć i któremu nie można było zaradzić.
W skardze wniesionej na powyższą decyzję R. K. wskazała, że nie ma możliwości podjęcia pracy ze względu na swój stan zdrowia i nawrót choroby nowotworowej. Skarżąca podniosła, że czeka ją kolejna operacja. Skarżąca wskazała też, że posiada zaświadczenie od lekarza medycyny pracy o całkowitym zakazie wykonywania pracy oraz, że ubiegała się również o przyznanie renty w drodze wyjątku od Prezesa Rady Ministrów, jednakże również to świadczenie nie zostało jej przyznane.