Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska Sędziowie: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Sz 1461/16 w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] 2016 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 6 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Sz 1461/16, po rozpoznaniu skargi K. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z [...]r. nr [...]w przedmiocie dodatku mieszkaniowego, uchylił zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał następujący stan faktyczny i prawny:
K. B. we wniosku z [...]r. skierowanym do Prezydenta Miasta S. zwrócił się o przyznanie dodatku mieszkaniowego na okres [...] miesięcy.
Prezydent Miasta S. decyzją z [...]r. nr [...], działając na podstawie art. 7 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 966 ze zm.), powoływanej dalej jako "ustawa o dodatkach mieszkaniowych", przyznał wnioskodawcy dodatek mieszkaniowy na okres [...] miesięcy, tj. od [...] r. do [...] r., w wysokości 84,69 zł miesięcznie, w tym 18,84 zł ryczałtu na zakup opału.
Od powyższej decyzji K. B. wniósł odwołanie, kwestionując wysokość przyznanego dodatku.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z [...]r. nr [...]utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji, zgadzając się ze sposobem wyliczenia wysokości dodatku mieszkaniowego w kwocie 84,69 zł miesięcznie.
K. B. wniósł skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 6 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Sz 1461/16 uchylił zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wyroku Sąd - odnosząc się do sposobu ustalania wysokości dodatku mieszkaniowego - wskazał, że lokal mieszkalny skarżącego nie posiada instalacji centralnego ogrzewania, w związku z tym za wydatek stanowiący podstawę obliczenia ryczałtu na zakup opału należało uznać równowartość 5 kilowatów energii elektrycznej według rachunku za energię elektryczną z [...] r. W załącznikach do decyzji organów obu instancji organy przedstawiły wyliczenie dodatku mieszkaniowego dla skarżącego, a do obliczeń równowartości 1 KWh przyjęły wartość zużytej energii elektrycznej w kwocie 0,3235 zł. Kwota ta jednak nie przystaje, ani oddzielnie ani po zsumowaniu, do żadnej z wartości za 1 kWh wykazanych przez [...] w rachunku i rozłożonych na poszczególne składniki, które należało wziąć pod uwagę zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. poz. 1817). Sąd uznał, że z zasad doświadczenia życiowego należy przyjąć, że skarżący korzysta z energii zarówno w porze nocnej, jak i dziennej. Zatem tylko i wyłącznie wyliczenie uwzględniające obie stawki (za energię dzienną i nocną) przy odliczeniu tylko i wyłącznie opłaty abonamentowej i stałych opłat miesięcznych, jest właściwym ustaleniem ceny 1 kWh energii na potrzeby przyznania ryczałtu na opał, odpowiadającym faktycznemu stanowi wykorzystania tej energii przez skarżącego i faktycznym kosztom poniesionym przez niego z tego tytułu. W ocenie Sądu, organy powinny prawidłowo ustalić jakie składniki opłaty za energię elektryczną, zawarte w rachunku przedłożonym przez skarżącego, należy wliczyć do ustalenia rzeczywistego zużycia przez niego 1 kWh prądu, a jakie składniki stanowią opłaty abonamentowe i stałe opłaty miesięczne, które z mocy prawa podlegają wyłączeniu, a następnie dokonać prawidłowego wyliczenia przysługującego skarżącemu dodatku mieszkaniowego. Tym samym Sąd uznał, że organ odwoławczy naruszyły art. 77 § 1 i art. 80 oraz art. 138 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz.23 ze zm.), powoływanej dalej jako "K.p.a.", bowiem pomimo wad postępowania administracyjnego o istotnym charakterze, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, Kolegium utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.