Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędzia del. WSA: Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 marca 2017 roku sygn. akt II SA/Bk 91/17 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] listopada 2016 roku nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 16 marca 2016 roku sygn. akt II SA/Bk 91/17 w sprawie ze skargi J. G. na wydaną w oparciu o art. 5 i art. 7 ust. 6 w związku z art. 2 pkt 1, 19 i 20 oraz art. 48 ustawy z dnia 11 lutego 2016 roku o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2016, poz. 195 ze zm., dalej: ustawa o pomocy państwa) decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia wychowawczego na syna F. G. uchylił zaskarżoną decyzję na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.).
Skargę kasacyjną od tego wyroku złożyło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., zaskarżając go w całości i wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania lub oddalenie skargi oraz zasądzenie kosztów postępowania oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 141 § 4 i art. 138 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. poprzez wydanie wyroku, którego uzasadnienie jest sprzeczne z sentencją - wyrok wskazuje na uchylenie decyzji organu II instancji, natomiast w uzasadnieniu Sąd stwierdził, że uchylił decyzje organów obu instancji, powyższa sprzeczność uniemożliwiła wykonanie wyroku; art. 141 § 4 p.p.s.a. w związku z art. 7, 77 i 107 § 3 k.p.a. poprzez błędną ocenę stanu faktycznego, mającą wpływ na wynik postępowania oraz brak jednoznacznego sformułowania wskazań co do dalszego postępowania.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że Sąd I instancji niesłusznie zarzucił organowi odwoławczemu błędne uzasadnienie wydanej w sprawie decyzji w zakresie oceny uprawnień strony do świadczenia wychowawczego. Podniesiono, że organ II instancji w uzasadnieniu swojej decyzji starał się wyjaśnić wątpliwości co do wyliczenia dochodu wyrażone przez J. G. w odwołaniu, w szczególności dotyczące zaliczenia do dochodu stanowiącego podstawę do ustalenia uprawnienia do świadczenia, dochodu z gospodarstwa rolnego oddanego w dzierżawę. Zwrócono uwagę, że pozostałe składniki dochodu, w tym wynagrodzenie męża skarżącej, nie były kwestionowane przez stronę. Wysokość dochodu przyjęto w oparciu o dokumenty przedłożone przez wnioskodawczynię i dane z systemu Ministerstwa Finansów. W ocenie autora skargi kasacyjnej faktu popełnienia błędów pisarskich w kwestionowanej decyzji (które zostały sprostowane w trybie art. 113 § 1 k.p.a.) nie można utożsamiać z "niefrasobliwością" organu. Ponadto w skardze kasacyjnej zwrócono uwagę, że Sąd I instancji nie wykazał, jakie okoliczności nie zostały wzięte pod uwagę przez organy administracji oraz jakie czynności winny być ponownie dokonane. Zdaniem skarżącego kasacyjnie ponowne rozpoznanie sprawy doprowadziłoby do wniosków już zawartych w skarżonych rozstrzygnięciach.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: