Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Warszawie w sprawie ze skargi D. Z. na przewlekłość postępowania Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie prowadzenia postępowania w sprawie przetwarzania danych osobowych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Wiesław Morys Sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant: specjalista Edyta Pacewicz po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2015 r. sygn. akt II SAB/Wa 586/14 w sprawie ze skargi D. Z. na przewlekłość postępowania Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie prowadzenia postępowania w sprawie przetwarzania danych osobowych oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/7

Wyrokiem z dnia 12 lutego 2015 r. (sygn. akt II SAB/Wa 586/14) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi D. Z. na przewlekłość postępowania Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie prowadzenia postępowania w sprawie przetwarzania danych osobowych stwierdził, że przewlekłość postępowania miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i wymierzył Generalnemu Inspektorowi Ochrony Danych Osobowych grzywnę w wysokości 3000 zł (trzech tysięcy złotych).

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy.

D. Z. w skardze z dnia 21 sierpnia 2012 r., skierowanej do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (dalej również jako: GIODO), wniosła o nakazanie A. S.A. z siedzibą w W. zaprzestania przetwarzania jej danych osobowych w celach marketingowych, wobec złożenia przez nią w dniu 19 lipca 2012 r. sprzeciwu.

Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych decyzją z dnia [...] odmówił uwzględnienia wniosku.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy D. Z. podtrzymała wniosek o wydanie decyzji nakazującej A. zaprzestanie przetwarzania jej danych osobowych w celach marketingowych. Ponadto zarzuciła organowi bezczynność i przewlekłość w rozpatrzeniu jej skargi.

Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych decyzją [...], po rozpoznaniu powyższego wniosku, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W skardze D. Z. na przewlekłość prowadzonego przez GIODO postępowania w sprawie przetwarzania jej danych osobowych przez A. S.A., skarżąca wniosła o stwierdzenie przewlekłości postępowania i zasądzenie na jej rzecz należnego odszkodowania. Podniosła, że organ w ogóle nie odniósł się w decyzji do zarzutu przewlekłości w rozpoznaniu skargi. Podkreśliła również, że wielokrotnie wskazywała w swoich pismach na przewlekłość postępowania prowadzonego przez GIODO w jej sprawie.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podał, iż nie można mu przypisać podejmowania czynności w sposób nieefektywny lub pozorny. Podejmował bowiem czynności w celu wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy mając na względzie w szczególności art. 7, 77 § 1 i 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.), dalej powoływanej jako Kpa. GIODO wskazał ponadto, iż w świetle art. 35 § 5 Kpa, konieczność oczekiwania przez organ na uzyskanie dowodu doręczenia stronom pism nie może być traktowana jako świadcząca o opieszałości organu, bowiem podjął on niezbędne działania zmierzające do wydania decyzji administracyjnej w sprawie.

Po rozpoznaniu sprawy pod sygn. akt II SAB/Wa 586/14 WSA w Warszawie wspomnianym na wstępie wyrokiem stwierdził, że przewlekłość postępowania Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie prowadzenia postępowania w sprawie przetwarzania danych osobowych miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i wymierzył organowi grzywnę w wysokości 3000 zł (trzech tysięcy złotych).

Przedstawiając motywy podjętego rozstrzygnięcia Sąd I instancji uznał, że w niniejszej sprawie skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania przez GIODO jest dopuszczalna, albowiem skarżąca wielokrotnie w toku postępowania administracyjnego zarzucała organowi bezczynność i przewlekłość postępowania, wnosząc o ustosunkowanie się przez organ do tej kwestii. Uczyniła to m.in. w piśmie z dnia 28 kwietnia 2014 r., które zdaniem Sądu I instancji spełnia wymogi wezwania do usunięcia naruszenia prawa.

Strona 1/7