Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.), Sędzia del. WSA Jacek Fronczyk, Protokolant asystent sędziego Dorota Chromicka, po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Polskich Kolei Państwowych S.A. w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 3/12 w sprawie ze skargi Polskich Kolei Państwowych S.A. w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego gruntu oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 15 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 3/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Polskich Kolei Państwowych S.A. w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z [...] października 2011 r. nr [...], którą utrzymana została w mocy decyzja Wojewody Śląskiego z [...] sierpnia 2011 r. nr [...]. Decyzjami tymi odmówiono stwierdzenia przez Polskie Koleje Państwowe S.A. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w Czechowicach Dziedzicach, oznaczonej jako działka nr [...].
Odmowę organy wyjaśniły tym, że niespełnione zostały przesłanki z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komunalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U. Nr 84, poz. 948 ze zm.), bowiem z akt sprawy wynika, że nieruchomość 5 grudnia 1990 r. nie stanowiła własności Skarbu Państwa, czego przepis ten wymaga, bowiem nabyta została przez zasiedzenie z dniem 1 stycznia 1995 r. (postanowienie Sądu Rejonowego z 6 maja 2009 r. I Ns 782/08) nadto wniosek Skarbu Państwa - Starosty Bielskiego o wpis prawa własności Skarbu Państwa na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1d ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz.U. Nr 3, poz. 17 ze zm.) został oddalony (postanowienie Sądu Rejonowego w Pszczynie z 8 czerwca 2006 r.). Polskie Koleje tak w postępowaniu administracyjnym jak i w skardze podnosiły, iż art. 34 ww. ustawa wymaga tylko, aby nieruchomość znajdowała się w ich posiadaniu.
Oddalając skargę Polskich Kolei, Wojewódzki Sąd stwierdził, że rozstrzygnięcie organów jest zgodne z prawem, bowiem akta sprawy wskazują, że Skarb Państwa nie był właścicielem nieruchomości 5 grudnia 1990 r., nabył ją przez zasiedzenie z dniem 1 stycznia 1995 r., nie wykazał w nim prawa własności także na podstawie przepisów ww. ustawy z 3 stycznia 1946 r. "o nacjonalizacji", zatem wymogi art. 34 ustawy o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji PKP nie zostały spełnione.
Reprezentowane przez radcę prawnego, Polskie Koleje Państwowe S.A. w Warszawie wniosły skargę kasacyjną od tego wyroku, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania i zarzucając naruszenie prawa materialnego: art. 34 w zw. z art. 37a ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U. Nr 84, poz. 948 ze zm., dalej ustawa) przez ich błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że nieruchomość nie mogła być uwłaszczona na rzecz PKP ponieważ w dniu 5 grudnia 1990 r. Skarb Państwa nie dysponował prawem własności gruntu, jakkolwiek przepis art. 34 ust. 1 wymaga jedynie, aby grunty w dniu 5 grudnia 1990 r. były w posiadaniu PKP S.A.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie mogła być uwzględniona, jako nieposiadająca usprawiedliwionych podstaw.
Zarzucono w niej naruszenie art. 34 w zw. z art. 37c ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U. Nr 84, poz. 948), dalej "ustawa", przez błędną wykładnię, bowiem art. 34 ust. 1 ustawy wymaga jedynie, aby nieruchomość, o uwłaszczenie której występuje PKP, była w posiadaniu tego podmiotu, podczas gdy Wojewódzki Sąd przyjął, iż konieczny był tytuł własności Skarbu Państwa na dzień 5 grudnia 1990 r. Jednak z takim rozumieniem tego przepisu, jaki przedstawia skarżąca PKP w całym postępowaniu, nie można się zgodzić.