Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant st. asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 października 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 972/15 w sprawie ze skargi Gminy B. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej 1. uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...], 2. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz Gminy B. kwotę 640 (sześćset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 października 2015 roku sygn. akt I SA/Wa 972/15 oddalił skargę Gminy B. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Decyzją z dnia [...] listopada 2013 roku nr [...] wydaną na podstawie art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 roku o przeprowadzeniu reform rolnej (Dz. U. z 1945 r., Nr 3, poz. 13 ze zm., dalej: dekret) i § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 roku o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. Nr 10, poz. 51 ze zm., dalej: rozporządzenie wykonawcze) Wojewoda [...] uznał, że działka nr [...] wchodząca w skład majątku ziemskiego położonego w B. w dzielnicach W. S., M. i A., stanowiącego byłą własność R. W., nie podpadały pod działanie przepisów dekretu.
Po rozpatrzeniu odwołania Gminy B., decyzją z dnia [...] marca 2015 roku Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi utrzymał tę decyzję w mocy. W uzasadnieniu organ wskazał, że z dokumentacji geodezyjno-prawnej, sporządzonej przez uprawnionego geodetę Z. N. na potrzeby postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczeń o przejęciu przedmiotowej działki na rzecz Skarbu Państwa, wynika, iż według stanu prawnego na dzień 1 września 1939 roku i 13 września 1944 roku R. W. był właścicielem nieruchomości o ogólnym obszarze 48,6793 ha. W jej skład wchodziły grunty położone w B. w dzielnicy W. S. - 27,9719 ha użytków rolnych i dzielnicy M. - 20,2147 ha użytków rolnych oraz w całości zabudowana nieruchomość o powierzchni 0,4927 ha położona przy ul. W. [...] w dzielnicy A. W ocenie organu nie może zatem budzić wątpliwości, że nieruchomość ziemska R. W. nie przekraczała żadnej z norm obszarowych przewidzianych dla ówczesnego województwa [...] - tj. 100 ha powierzchni ogólnej lub 50 ha użytków rolnych. Skoro zaś działka nr [...] pochodzi z omawianej nieruchomości, to nie podpada pod art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu. Minister dodał, że powołana opinia geodety została wprawdzie sporządzona w toku innego postępowania, jednak miała ona za przedmiot zbadanie tych samych elementów stanu faktycznego - powierzchni nieruchomości ziemskiej na dzień 13 września 1944 roku. Ponadto w ocenie organu jest ona wyczerpująca i wiarygodna, a ustalenia dokonane na jej podstawie zaaprobował WSA w Warszawie wspomnianym wyżej wyrokiem z dnia 12 lutego 2004 roku. Zwrócił też uwagę na to, że odwołująca się Gmina B. nie wskazała żadnych konkretnych dokumentów (zbiorów dokumentów), które mogłyby być objęte kwerendą ani doniosłych prawnie okoliczności, które miałyby być w ten sposób udowodnione. Minister zaznaczył również, że o zakresie postępowania prowadzonego na żądanie strony rozstrzyga treść wniosku, a ten obejmował tylko jedną działkę, połączenie spraw do wspólnego rozpoznania przewidziane przez art. 62 k.p.a. nie jest zaś obligatoryjne, co wynika z brzmienia powołanego przepisu (użycie słowa "można").