Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska, Sędziowie NSA Zbigniew Rausz, Roman Ciąglewicz /spr./, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej Kalisza od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 lipca 2006 r. sygn. akt III SA/Po 327/06 w sprawie ze skargi Rady Miejskiej Kalisza na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia 8 lutego 2006 r. nr PN.II-5.0911-96/06 w przedmiocie ustalenia zasad udzielania bonifikaty od opłat oraz rozkładania na raty opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 20 lipca 2006 r., sygn. akt III SA/Po 327/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Rady Miejskiej Kalisza na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia 8 lutego 2006 r., Nr PN.II-5.0911-96/06, orzekające o nieważności uchwały Rady Miejskiej Kalisza z dnia 28 grudnia 2005 r., nr XXXIX/614/2005, w sprawie ustalenia zasad udzielania bonifikaty od opłat oraz rozkładania na raty opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.
Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy.
Podejmując objętą aktem nadzoru uchwałę, Rada Miejska powołała się na przepisy art. 18 pkt 9 lit. a oraz art. 40 ust.2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz.1591 ze zm.), art. 68 ust.1 i art. 70 ust.2-4 w związku z art. 67 ust.1 i art. 69 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz.2603 ze zm.) oraz art. 1, art. 2 i art. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175, poz.1459) w związku z art. 31 i art. 110 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz.1361 ze zm.). W § 2 ust.1 uchwały Rada uchwaliła, że wyraża się zgodę na udzielenie bonifikaty w wysokości 90 % od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. W § 4 Rada określiła zasady, na jakich może być rozłożona na raty opłata za przekształcenie.
Wojewoda Wielkopolski powołał się na przepis art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Stwierdził, iż zgodnie z brzmieniem przepisu art. 68 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, uprawnienie rady jednostki samorządu gminnego dotyczy wyrażenia zgody na udzielenie bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3. Ustalając natomiast zasady udzielenia bonifikaty w stosunku do określonego kręgu podmiotów, Rada wykroczyła poza kompetencje ustawowe. Wojewoda uznał, iż uchwała Rady, w przedmiotowym zakresie, winna dotyczyć wyłącznie wyrażenia zgody na udzielenie zindywidualizowanemu nabywcy - określonym osobom fizycznym i prawnym oraz spółdzielniom mieszkaniowym - bonifikaty, w określonej (ustalonej) wysokości, w odniesieniu do nieruchomości, której cena została wcześniej oszacowana zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami. Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniosła Rada Miejska Kalisza. Zarzucając rozstrzygnięciu nadzorczemu naruszenie art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz.2603 ze zm.) w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175, poz. 1459) - poprzez błędną wykładnię prowadzącą do przyjęcia, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego nie ma kompetencji do wprowadzania ogólnych reguł dotyczących udzielania bonifikaty przy przekształcaniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oraz podnosząc naruszenie art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)- poprzez przyjęcie, że przedmiotowa uchwała jest sprzeczna z prawem. Rada wniosła o uchylenie w całości zaskarżonego aktu nadzoru. Uzasadniając podniesione zarzuty, strona skarżąca wskazała, iż organ nadzoru oparł się wyłącznie na wykładni językowej art. 68 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, pomijając inne reguły wykładni. Stosując natomiast wykładnię funkcjonalną uznać należy, iż uchwała rady winna określać ogólne zasady, które realizowane byłyby podczas załatwiania spraw przez organ wykonawczy.