Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia del. WSA Jacek Fronczyk (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Kamil Wertyński po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miasta R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 20 lipca 2010 r. sygn. akt II SA/Lu 398/10 w sprawie ze skargi Rady Miasta R. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nieważności uchwały organu gminy w sprawie udzielenia zgody na najem pomieszczeń stanowiących własność gminy oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 20 lipca 2010 r. o sygn. akt IV SA/Lu 398/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę Rady Miasta R. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nieważności uchwały organu gminy w sprawie udzielenia zgody na najem pomieszczeń stanowiących własność gminy.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Uchwałą z dnia [...] marca 2010 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j.: Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), Rada Miejska w R. udzieliła zgody na zawarcie w trybie bezprzetargowym przez Burmistrza R. z Prokuraturą Okręgową w L. umowy najmu na czas nieokreślony pomieszczeń znajdujących się w budynku Urzędu Miejskiego w R. oraz garażu o łącznej pow. 314,55 m2.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] Wojewoda Lubelski, działając na podstawie art. 91 ust. 1 i ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, stwierdził nieważność powołanej uchwały z powodu istotnego naruszenia prawa.
Uzasadniając rozstrzygnięcie, Wojewoda wskazał, iż zarówno przepis art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy o samorządzie gminnym, określający właściwość rady gminy do podejmowania uchwał w sprawach majątkowych gminy przekraczających zakres zwykłego zarządu, jak również przepis art. 37 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, określający zasady gospodarowania mieniem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego, dotyczą wyłącznie nieruchomości, którymi - zgodnie z definicją zawartą w art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Również art. 4 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, że przez nieruchomość gruntową należy rozumieć grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności.
Zdaniem Wojewody, z powyższego wynika, że przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami mają zastosowanie do nieruchomości gruntowych oraz nieruchomości budynkowych i nieruchomości lokalowych, o ile stanowią odrębny przedmiot własności. Uchwała dotyczy natomiast pomieszczeń w budynku Urzędu Miejskiego w R. oraz garażu, stanowiących własność Gminy. Do rozporządzania pomieszczeniami nie ma zatem zastosowania art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy o samorządzie gminnym, w którym mowa o zasadach najmu nieruchomości. W ocenie organu nadzoru, najem pomieszczeń, które nie stanowią nieruchomości, w rozumieniu art. 46 § 1 k.c., mieści się w pojęciu "gospodarowania mieniem gminy" i należy do kompetencji Burmistrza w myśl generalnej zasady, wyrażonej w art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym. Z tego względu podejmowanie przez Radę Miejską uchwały w sprawie, która mieści się w kompetencjach Burmistrza, jest działaniem istotnie naruszającym prawo. W ocenie Wojewody, przekazanie określonych spraw z zakresu gospodarowania mieniem gminy do kompetencji rady gminy jest bowiem wyjątkiem, który musi być interpretowany ściśle i nie może prowadzić do swobodnego przejmowania przez radę do rozstrzygania w drodze uchwały spraw, które nie należą do jej kompetencji.