Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędziowie NSA Janina Antosiewicz (spr.), Roman Ciąglewicz, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej przy udziale W. W. Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w W. skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 grudnia 2005r. sygn. akt I SA/Wa 334/05 w sprawie ze skargi M. K. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy podjęcia zawieszonego postępowania oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 22 grudnia 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 334/05, oddalił skargę M. K. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] odmawiające podjęcia zawieszonego postępowania.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył ustalenia organu i własną ocenę legalności zaskarżonego postanowienia, stwierdzając co następuje:
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, postanowieniem z dnia 3 września 2001 r. zawiesił z urzędu postępowanie prowadzone z wniosku M. K. i M. K. w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w m. [...] W. z dnia [...] kwietnia 1952 r., odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej, położonej przy ul. [...], oznaczonej nr hip. [...] dawnym właścicielom z uwagi na to, że nie były zakończone postępowania spadkowe po dawnych właścicielach przedmiotowej nieruchomości. Informację o powyższym organ powziął od M. K., który w dniu 18 lipca 2001 r. poinformował organ o toczącym się postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku po J. J. i T. W. S., dawnych współwłaścicielach spornej nieruchomości.
W dniu 10 września 2003 r. M. K., będący jednym z następców prawnych, wystąpił do organu o podjęcie zawieszonego postępowania. Minister Infrastruktury, będący następcą Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, postanowieniem z dnia [...] odmówił podjęcia zawieszonego postępowania gdyż nie ustała przyczyna zawieszenia. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy w dniu [...], w wyniku prawomocnego rozpoznania sprawy. Organ powołał się na pogląd utrwalony w orzecznictwie sądowym, iż stronami postępowania nadzorczego dotyczącego decyzji dekretowej o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej, winni być dawni właściciele przedmiotowej nieruchomości lub ich następcy prawni, legitymujący się sądowymi postanowieniami o stwierdzeniu nabycia spadku, bowiem od prawidłowego ustalenia stron uzależnione jest, zgodnie z treścią art. 10 § 1 i art. 28 k.p.a., prowadzenie postępowania, o które wnioskodawcy wnieśli. Organy administracji publicznej obowiązane są bowiem zapewnić stronom postępowania czynny udział w każdym jego stadium, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych materiałów i dowodów oraz zgłoszonych żądań. Jednocześnie organ podniósł, że stosownie do treści art. 61 § 4 k.p.a. o wszczęciu postępowania z urzędu lub na żądanie jednej ze stron, należy zawiadomić wszystkie osoby będące stronami w sprawie.
W tej sprawie postępowanie zostanie podjęte wówczas, gdy ustaną przyczyny uzasadniające zawieszenie, a więc wówczas, gdy zostaną złożone do akt dokumenty umożliwiające ustalenie kręgu osób, których interesu dotyczy postępowanie.
W skardze od powyższego postanowienia, M. K. domagał się jego uchylenia, podjęcia postępowania i nadanie biegu sprawie. Skarżący podał nadto, iż jego rodzice M. i P. małż. K. byli współwłaścicielami w [...] części spornej nieruchomości. Wraz z wnioskiem z dnia 23 września 1998 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w m. [...] W. z dnia [...] kwietnia 1952 r. w części dotyczącej udziału swoich rodziców, wykazał swój interes prawny poprzez złożenie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w W. z dnia [...] października 1977 r. sygn. akt [...], wykazując swoje następstwo prawne tytułem dziedziczenia po M. i P. małż. K., spadku w całości. Przytoczył treść art. 196 § 1 k.c. wywodząc stąd, że nie ma przeszkód prawnych, aby organ orzekł o nieważności decyzji tylko do części [...] nieruchomości będącej własnością jego rodziców, których jest jedynym spadkobiercą.