Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) sędzia NSA Marek Stojanowski Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi M. S. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt I OSK 2115/10 wydanym w sprawie ze skarg kasacyjnych M. S. i Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 września 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 712/10 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w roku zwolnienia ze służby oraz zaległe urlopy wypoczynkowe 1. uchyla wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt I OSK 2115/10; 2. oddala skargę kasacyjną Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 3. umarza postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ze skargi kasacyjnej M. S.; 4. zasądza od Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na rzecz M. S. kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt I OSK 2115/10, Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skarg kasacyjnych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 712/10, uwzględniającego skargę M. S. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] września 2009 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w roku zwolnienia ze służby oraz zaległe urlopy wypoczynkowe - ze skargi kasacyjnej Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę; oraz oddalił skargę kasacyjną M. S..
Skarga kasacyjna wniesiona przez Szefa Agencji Wywiadu Wewnętrznego została oparta na zarzucie naruszenia przepisów prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, w tym art. 95 ust. 1 i art. 123 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154), na skutek tego, że w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd dokonał błędnej wykładni tych przepisów i uznał, że w oparciu o nie skarżący, zwolniony ze służby na podstawie art. 60 ust. 2 pkt 7 ustawy, może skutecznie domagać się od organu wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystane urlopy i niewłaściwie je zastosował, przyjmując, że stanowią podstawę prawną do wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystane urlopy, wbrew regulacji art. 128 ust. 1 ustawy. Sąd bowiem dokonał błędnej wykładni tego przepisu, polegającej na uznaniu w uzasadnieniu wyroku, że regulacja ta nie ma zastosowania do sytuacji skarżącego, mimo, że wyłącznie ten przepis określa kwestię wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy zwalnianym ze służby funkcjonariuszom ABW i dokładnie precyzuje w jakich sytuacjach ten ekwiwalent przysługuje.
Uzasadniając powyższe zarzuty nie zgodzono się ze stanowiskiem Sądu, że art. 95 ust. 1 i art. 123 ust. 1 pkt 5 ustawy mogą stanowić podstawę prawną do wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy funkcjonariuszowi, zwolnionemu ze służby w ABW w oparciu o przepis art. 60 ust. 2 pkt 7 tej ustawy, bowiem przepisy te nie regulują kwestii wypłaty świadczeń związanych ze zwolnieniem ze służby. Artykuł 123 ust. 1 wymienia ogólnie świadczenia przysługujące funkcjonariuszom ABW, a pkt 5 tej regulacji wymienia wśród tych świadczeń, ogólnie świadczenia związane ze zwolnieniem ze służby. Szczegółowo kwestię wypłaty świadczeń związanych ze zwolnieniem ze służby reguluje wyłącznie przepis art. 128 ust. 1, który określa w jakiej sytuacji następuje wypłata świadczeń w nim wymienionych oraz jednoznacznie ogranicza wypłatę tych świadczeń, w tym ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany w roku zwolnienia ze służby urlop wypoczynkowy oraz zaległe urlopy wypoczynkowe, do przypadków zwolnień funkcjonariuszy w oparciu o przepisy art. 54 ust. 3, art. 57 ust. 4 i art. 60 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt 1 i 3-6 oraz ust. 3 ustawy. Pominięcie przez ustawodawcę art. 60 ust. 2 pkt 7 oznacza, że funkcjonariusz zwolniony na podstawie tego przepisu nie ma prawa do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe. Ponadto wskazano, że WSA w Warszawie w sprawie ze skargi M. S. w przedmiocie wypłaty odprawy wymienionej w art. 128 ust. 1 pkt 1 ustawy po części potwierdził, że świadczenia związane ze zwolnieniem ze służby mu nie przysługują.