Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska Sędziowie: Sędzia NSA Anna Lech Sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej Sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 maja 2012 r. sygn. akt IV SA/Wr 129/12 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej Sp. z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dofinansowania kosztów nauki zawodu młodocianego pracownika oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 21 maja 2012 r., sygn. akt IV SA/Wr 129/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej Sp. z o. o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania dofinansowania kosztów nauki zawodu młodocianego pracownika.
Wyrok wydany został w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Decyzją z dnia [...] października 2011 r., nr [...], Wójt Gminy Cz. odmówił Przedsiębiorstwu Komunikacji Samochodowej Spółka z o. o. w K. przyznania dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika P. K.. Decyzja wydana została w oparciu o art. 70 b ust. 6 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r., Nr 256, poz. 2572 ze zm.), § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (Dz. U. Nr 60, poz. 278 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem z 1996 r. oraz § 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. Nr 244, poz. 1626), zwanego dalej rozporządzeniem z 2010 r. W uzasadnieniu organ podniósł, że wniosek o dofinansowanie został złożony w dniu 27 października 2010 r. Wynikało z niego, że pomiędzy pracodawcą a młodocianym pracownikiem została zawarta umowa, w której okres przygotowania zawodowego i nauki w zawodzie blacharza samochodowego ustalony został na czas od dnia 1 września 2007 r. do 31 sierpnia 2010 r. Do wniosku dołączono między innymi świadectwo ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej oraz świadectwo czeladnicze młodocianego pracownika w zawodzie blacharza samochodowego, a także oświadczenie, że wskazany zawód jest jego pierwszym wyuczonym zawodem. Pracodawca wskazał, że uczeń kwalifikacje zawodowe zdobywał pod opieką instruktora praktycznej nauki zawodu R. K.. Na podstawie zebranego materiału dowodowego organ I instancji ustalił, że R. K. posiada świadectwo ukończenia technikum zawodowego w zawodzie technika mechanika o specjalności "naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych", dyplom ukończenia studiów wyższych zawodowych na kierunku "Transport" w zakresie "Logistyka i Technologia Transportu", a także świadectwo ukończenia kursu pedagogicznego dla czynnych zawodowo nauczycieli. Organ I instancji potwierdził, na podstawie świadectw pracy wystawionych przez poprzednich pracodawców, że R. K. był zatrudniony na stanowisku mechanika samochodowego w Polmozbycie W., na stacji obsługi w Ś. w okresie od 8 sierpnia 1979 r. do 20 maja 1981 r. oraz w Polmozbycie W., na stacji obsługi w W. w okresie od 21 maja 1981 r. do 1 lipca 1981 r. Łączny okres pracy R. K. na stanowisku mechanika pojazdów samochodowych wynosił 1 rok 10 miesięcy i 22 dni. W ocenie organu I instancji, okres ten jest niewystarczający, by uznać, że instruktor praktycznej nauki zawodu spełnia wymóg określony w § 10 ust. 5 rozporządzenia z 2010 r., tj. 3-letni, bądź 6-letni staż pracy w zawodzie, którego nauczał. Zdaniem organu, obie przesłanki wymienione w tym przepisie, tzn. posiadanie przez instruktora praktycznej nauki zawodu odpowiedniego wykształcenia oraz co najmniej trzyletniego stażu pracy w zawodzie, którego będzie nauczać, muszą być spełnione łącznie. Organ stwierdził, że posiadany przez R. K. dyplom ukończenia studiów wyższych nie jest odpowiedni do nauczania zawodu blacharza samochodowego, zatem jako instruktor praktycznej nauki zawodu, powinien posiadać, zgodnie z § 10 ust. 5 pkt 4 rozporządzenia z 2010 r. co najmniej sześcioletni staż pracy w zawodzie, którego nauczał. Również i w tym przypadku obie przesłanki, tj. wykształcenie i staż w zawodzie, powinny być spełnione łącznie. Wobec tych okoliczności organ uznał, że R. K. nie spełniał wszystkich warunków koniecznych, by pełnić obowiązki instruktora praktycznej nauki zawodu, tym samym pracodawcy nie przysługuje dofinansowanie na kształcenie młodocianego ucznia.