Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia del. WSA Iwona Kosińska Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Wrocław od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 2183/11 w sprawie ze skargi Gminy Wrocław na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 19 kwietnia 2012 r., I SA/Wa 2183/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Gminy Wrocław wykonującej zadania powiatu na decyzję Ministra Skarbu Państwa z [...] września 2011 r., nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Dolnośląskiego z [...] lutego 2011 r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę Wrocław, wykonującą zadania powiatu jako miasto na prawach powiatu, mienia Skarbu Państwa obejmującego nieruchomość oznaczoną w operacie ewidencji gruntów w obrębie [...] jako działka nr [...], [...] o pow. 0,8247 ha, położoną w pasie drogowym ul. [A] we Wrocławiu.
Od decyzji Ministra Skarbu Państwa z [...] września 2011 r. Gmina Wrocław wykonująca zadania powiatu jako miasto na prawach powiatu wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając naruszenie art. 7 k.p.a., art. 60 w zw. z art. 103 ust. 1 i 3 ustawy z 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133 poz. 872 ze zm.) - zwanej dalej "Przepisami wprowadzającymi", jak również art. 2 ust. 2 i art. 2a ust. 2 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm., obecnie Dz. U. z 2013 r. poz. 260 ze zm.). W uzasadnieniu Gmina wskazała, że w przedmiotowej sprawie nie kwestionuje, że porozumienie zawarte pomiędzy Wojewodą Wrocławskim, a Prezydentem Wrocławia z 25 października 1993 r. w sprawie przekazania niektórych zadań i kompetencji z zakresu administracji rządowej do wykonywania organom Gminy Wrocław, nie przesądza o zaliczeniu ul. [A] do kategorii dróg wojewódzkich. Podniosła natomiast, że rozstrzygające znaczenie w sprawie ma wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 14 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Ol 661/09. Skarżąca nie zgodziła się z twierdzeniem organu odwoławczego, że niewymienienie w rozporządzeniu Rady Ministrów z 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych i wojewódzkich (Dz. U. Nr 160, poz. 1071) ul. [A] stanowiło o niespełnieniu przesłanki określonej w art. 103 ust. 3 ustawy z 13 października 1998 r. Przepisów wprowadzających. Zdaniem Gminy, z treści art. 103 ust. 3 cyt. ustawy wynika, że dotychczasowe drogi nie zaliczone do kategorii dróg krajowych lub wojewódzkich stają się drogami powiatowymi, a więc odmiennie niż zinterpretował brzmienie tego przepisu organ odwoławczy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalając skargę zaznaczył, że w niniejszej sprawie brak dowodu na to, że działka nr [...], [...] leżała w pasie drogowym ul. [A], która przed dniem 1 stycznia 1999 r. uzyskała status drogi publicznej (drogi wojewódzkiej) na podstawie właściwego aktu o zaliczeniu tej drogi do kategorii drogi wojewódzkiej na podstawie przepisu art. 6 ust. 2 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60 ze zm.). Takim aktem nie jest porozumienie z 25 października 1993 r. zawarte pomiędzy Wojewodą Wrocławskim, a Prezydentem Miasta Wrocławia, ponieważ nie zostało wydane na podstawie przepisu art. 6 ust. 2 powołanej wyżej ustawy. Nie budzi wątpliwości, że ul. [A] nie została wymieniona jako droga publiczna w rozporządzeniu Ministra Komunikacji z 11 września 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach: bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim (Dz. U. Nr 35, poz. 179 ze zm.), ani w rozporządzeniu Rady Ministrów z 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych i wojewódzkich (Dz. U. Nr 160, poz. 1071). Wobec tego, w niniejszej sprawie nie miał zastosowania art. 103 ust. 3 Przepisów wprowadzających, ponieważ ul. [A] nie miała statusu "dotychczasowej drogi wojewódzkiej" w rozumieniu tego przepisu.