Skarga kasacyjna na decyzję SKO w E. w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie o zasiłek stały
Tezy

Bezzasadność a bezprzedmiotowość postępowania to dwa różne pojęcia przy czym ewentualną bezzasadność należy wykazać w decyzji rozstrzygającej sprawę merytorycznie.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska, Sędziowie NSA Joanna Runge-Lissowska, Małgorzata Stahl (spr.), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 5 października 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 24 listopada 2004 r. sygn. akt II SA/Ol 653/04 w sprawie ze skargi Anny S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w E. z dnia 19 lipca 2003 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie o zasiłek stały oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6321 Zasiłki stałe
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/2

I OSK 209/05

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 24 listopada 2004 r. /II SA/Ol 653/04/, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Anny S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w E. z dnia 19 lipca 2003 r.(...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie zasiłku stałego - uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że Kolegium rozpoznawało odwołanie A. S. od decyzji I instancji w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego a w podstawie prawnej rozstrzygnięcia powołał przepisy art. 36 pkt 1 i art. 37 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 64 poz. 593/, dokonując analizy z jakich przyczyn świadczenie tam wymienione nie może być przyznane. Oceniło zatem zasadność roszczenia merytorycznie, choć przedmiotem zaskarżonej decyzji było wyłącznie umorzenie postępowania. Podzieliło także pogląd organu I instancji o bezprzedmiotowości postępowania administracyjnego w sprawie o ustalenia prawa do zasiłku stałego za okres od 1 kwietnia 2003 r. do 29 lutego 2004 r. z uwagi na zmianę przepisów prawa materialnego regulujących uprawnienia matki z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad dzieckiem. Zdaniem Sądu takie rozstrzygnięcie było błędne, z uwagi na istotę bezprzedmiotowości postępowania w sytuacji gdy przedmiotem postępowania było ustalenie prawa A. S. do zasiłku stałego za okres, w którym obowiązywał jeszcze art. 27 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej a w takiej sytuacji trudno przyjąć, że nie ma przedmiotu postępowania. Z uzasadnienia decyzji obu instancji wynika że dokonały oceny żądania skarżącej uznając je za bezzasadne z uwagi na brak podstawy prawnej do przyznania zasiłku stałego. Bezprzedmiotowość i bezzasadność to dwa różne pojęcia i ta ostatnia musi być wykazana w decyzji rozstrzygającej sprawę co do istoty. Należało zatem ocenić wniosek co do istoty, biorąc pod uwagę że nie był to wniosek w nowej odrębnej sprawie. W tym przypadku chodziło o jedną sprawę, której przedmiotem był zasiłek stały a zatem wniosek o dalszą wypłatę zasiłku stałego nie wszczął postępowania w nowej sprawie a w sprawie będącej kontynuacją postępowania wszczętego w październiku 2001 r. Skarżąca podawała przyczyny dla których nie zgłosiła w terminie żądania, organ powinien zatem ustalić czy wskazane okoliczności mogą prowadzić do uwzględnienia jej roszczenia w sytuacji gdy niepełnosprawność dziecka występowała od urodzenia a skarżąca, z uwagi na długotrwałe procedury ustalania niepełnosprawności, właściwe orzeczenie mogła przedstawić dopiero w dacie, kiedy przepisy starej ustawy już nie obowiązywały. Należało zatem rozważyć możliwość zastosowania przepisów ustawy uchylonej bo wniosek dotyczy okresu, gdy ustawa obowiązywała a matka, z przyczyn przez nią niezawinionych, nie złożyła wniosku w terminie.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze złożyło skargę kasacyjną od powyższego wyroku, zaskarżając go w całości, wnosząc o jego uchylenie i zarzucając naruszenie art. 36 pkt 1 i 37 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej przez uczynienie przedmiotem rozstrzygnięcia świadczenia z pomocy społecznej, niewystępującego w obowiązującej regulacji prawnej, art. 150 tejże ustawy przez nieuwzględnienie wynikającej z tego przepisu zasady bezpośredniego działania nowego prawa, art. 105 par. 1 Kpa, przez przyjęcie, że instytucja prawna usunięta z obrotu może być przedmiotem postępowania i merytorycznego rozpoznania, art. 6 i 156 par. 1 pkt 2 Kpa przez nieuwzględnienie tego, że decyzja wydana bez podstawy prawnej jest nieważna. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono także, że w okolicznościach sprawy nie można było mówić o ciągłości świadczenia w sytuacji, gdy wniosek o przyznanie pomocy związanej z niepełnosprawnością dziecka wpłynął po dłuższym okresie od wykonania decyzji z 19 kwietnia 2002 r. o przyznaniu zasiłku za okres od dnia 1 lutego 2002 r. do dnia 27 lutego 2003 r. a ponadto gdy doszło do przekształcenia istotnych elementów prawnych wiążących obie sprawy.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6321 Zasiłki stałe
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze