Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska, Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Jolanta Sikorska /spr./, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 3 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 10 listopada 2005 r. sygn. akt II SA/Go 364/05 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby ddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 10 listopada 2005 r. w sprawie sygn. akt II SA/Go 364/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił skargę J. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji podał, że w dniu [...] Dyrektor Izby Celnej w Rzepinie, na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej, zwolnił ze służby J. K. z dniem doręczenia decyzji nr [...] w związku ze skierowaniem do Sądu Rejonowego w Słubicach w dniu 20 lipca 2004 r. aktu oskarżenia przeciwko skarżącemu (sygn. 3 Ds. 30/04) o czyn z art. 228 § 1 i § 4 k.k. Powyższą decyzję doręczono skarżącemu w dniu 28 lipca 2004 r.
J. K. złożył wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, w którym podniósł, że od 1984 r. sumiennie wykonuje swoją pracę w Urzędzie Celnym w Rzepinie, a o zarzucany mu aktem oskarżenia czyn został pomówiony. Poniósł ponadto, że znajduje się na zwolnieniu lekarskim w związku z czym - jego zdaniem - organ nie mógł go zwolnić ze służby.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia [...] nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 81 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej, Dyrektor Izby Celnej w Rzepinie utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji podał, że użyty w art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy o Służbie Celnej zwrot ,,zwalnia się ze służby" wskazuje, że w razie skierowania przeciwko funkcjonariuszowi Służby Celnej aktu oskarżenia do sądu za dopuszczenie się przestępstwa umyślnego ściganego z oskarżenia publicznego istnieje po stronie organu obowiązek zwolnienia funkcjonariusza ze służby. Czyn, którego popełnienie Prokurator zarzuca skarżącemu, stanowi przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego, na co wskazuje kwalifikacja czynu: art. 228 § 1 i § 4 k.k. Nadto organ stwierdził, że nie jest uprawniony do badania zasadności wniesionego aktu oskarżenia bowiem uczyni to Sąd w drodze prawomocnego wyroku.
J. K. złożył skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, domagając się ponownego rozpoznania sprawy i wydania decyzji przywracającej go do pracy. W uzasadnieniu skargi podał, że był zatrudniony w służbie celnej od 1984 r. jako funkcjonariusz celny oraz, że został zwolniony ze służby, mimo że od 17 kwietnia 2004 r. do dnia wniesienia skargi, tj. do dnia 29 października 2004 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Podniósł ponadto, że w swojej ocenie jest niewinny, a o popełnienie czynu został pomówiony. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumenty przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. W piśmie procesowym złożonym na rozprawie skarżący podał, że nie kwestionuje podstawy zwolnienia ze służby, jakkolwiek uważa przepis art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy o Służbie Celnej za niesprawiedliwy. Zarzucił, że organ nie miał prawa zwolnić go ze służby z tego względu, że w okresie zwolnienia przebywał na zwolnieniu lekarskim. W jego ocenie stosunek służbowy jaki łączy go z Urzędem Celnym ma wiele cech wspólnych z typowym stosunkiem pracy bowiem ustawodawca w powoływanej ustawie wielokrotnie odsyła do kodeksu pracy. Skarżący domagał się także przyznania odszkodowania w kwocie 25.000 zł za niesłuszne zwolnienie ze służby. Podniósł, że zwolnienie ze służby spowodowało pogorszenie jego stanu zdrowia i trudności finansowe.