Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie w przedmiocie zwolnienia ze służby ddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie strona 2/6

Rozpoznając skargę na powyższą decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że jest ona niezasadna. Wskazał, że z dniem 15 czerwca 2000 r. J. K. został mianowany na podstawie art. 13 w związku z art. 91 ust. 4 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej do służby celnej w Urzędzie Celnym w Rzepinie na stanowisko starszego kontrolera celnego i otrzymał stopień służbowy - dyspozytor celny. W ocenie Sądu, akt mianowania oznacza zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy, że prawa i obowiązki funkcjonariuszy celnych określa ustawa. Wskazał, że ustawa w art. 25 określa przyczyny ustania stosunku służbowego, w tym także w pkt 8a z powodu wniesienia aktu oskarżenia o umyślne popełnienie przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego, a w art. 81 wskazuje możliwość w wypadku wydania decyzji o zwolnieniu ze służby funkcjonariusza celnego, przeniesienia albo zlecenia mu wykonania innych obowiązków służbowych, przeniesienia na niższe stanowisko bądź zawieszenie w pełnieniu obowiązków służbowych, prawo złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz w ust. 3 prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Zdaniem Sądu, w żadnej mierze ustawodawca nie przewidział, by przed zwolnieniem ze służby na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy o Służbie Celnej chroniła funkcjonariusza okoliczność przebywania na zwolnieniu lekarskim. Sąd wskazał, że jedynie w art. 82 ustawa ta odsyła do Kodeksu pracy. Odesłanie dotyczy przypadku rozpatrywania sporów o roszczenia funkcjonariuszy celnych ze stosunku służbowego w sprawach innych niż wymienione w art. 81 ust. 1, co w ocenie Sądu jest podstawą uznania niezasadności podniesionego zarzutu. Trafnie, zdaniem Sądu I, organ II instancji przyjął, że powołany przepis art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy nakłada na organ obowiązek zwolnienia ze służby funkcjonariusza celnego w przypadku tam określonym, nie pozostawiając organowi żadnej możliwości uznaniowej, bądź możliwości oceny aktu oskarżenia pod kątem dotychczasowej jakości pracy funkcjonariusza, długości stażu pracy, czy sytuacji rodzinnej i materialnej. Sąd I instancji przytoczył ponadto wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19.10.2004 r. sygn. akt K 1/04, w którym Trybunał orzekł, że art. 25 ust. 1 pkt 8a i 8b ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej nie jest niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. Sąd I instancji dodał ponadto, że do kognicji sądu administracyjnego należy badanie legalności decyzji administracyjnych, a nie merytoryczne orzekanie o odszkodowaniu za czas niesłusznego zwolnienia ze służby oraz, że w przypadku uniewinnienia prawomocnym wyrokiem sądu, funkcjonariusza przywraca się do służby na jego wniosek, co wynika z art. 61 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej.

Od powyższego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną złożył J. K., zaskarżając wyrok w całości. Powołując się na przepis art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi podniósł zarzut naruszenia prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej polegające na nieuwzględnieniu faktu, że w dniu zwolnienia ze służby skarżący przebywał na zwolnieniu lekarskim, a tym samym niezastosowanie art. 82 ustawy o Służbie Celnej oraz art. 5 Kodeksu pracy w związku z art. 2 Kodeksu pracy. Powołując się na powyższe wniósł o uchylenie wyroku Sądu I instancji i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Strona 2/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6197 Służba Celna
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba celna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej