Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2015 r., sygn. akt I SAB/Wa 568/15 w sprawie ze skargi T. G. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta m. st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 października 2015 r., sygn. akt I SAB/Wa 568/15 oddalił skargę T. G. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie zasiłku celowego. Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy przyjętym przez Sąd I instancji:
Wnioskami z dnia 7 lutego oraz z dnia 3 marca 2014 r. T. G. wystąpiła do Prezydenta m.st. Warszawy o przyznanie pomocy w formie bonów do baru, refundację zakupu leków, środków czystości, środków higieny osobistej, dożywianie, kartę telefoniczną, zakup ręczników. Po rozpatrzeniu wniosku z dnia 7 lutego 2014 r. organ I instancji decyzjami z dnia 18 marca 2014 r.:
- odmówił przyznania specjalnego zasiłku celowego na ręczniki,
- odmówił przyznania specjalnego zasiłku celowego na kartę telefoniczną,
- odmówił przyznania specjalnego zasiłku celowego na zakup środków higieny osobistej,
- odmówił przyznania specjalnego zasiłku celowego na zakup środków czystości,
- odmówił przyznania specjalnego zasiłku celowego na zakup żywności,
- odmówił przyznania specjalnego zasiłku celowego na refundację zakupu leków,
- odmówił przyznania specjalnego zasiłku celowego w formie talonów do baru.
Natomiast po rozpatrzeniu wniosku z dnia 3 marca 2014 r. organ I instancji decyzjami z dnia 18 marca 2014 r. odmówił przyznania specjalnego zasiłku celowego na refundację zakupu leków oraz odmówił przyznania specjalnego zasiłku celowego na zakup leków.
Pismem z dnia 14 marca 2014 r. T. G. wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie zażalenie na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosków z dnia 7 lutego 2014 r. oraz z dnia 3 marca 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...] uznało zażalenie za nieuzasadnione.
Na powyższe postanowienie T. G. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W odpowiedzi na skargę Prezydent wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej. Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 16 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2164/14 odrzucił skargę T. G. przyjmując, że sprawa nie mieści się w katalogu aktów i czynności poddanych kognicji sądu administracyjnego, a obowiązujący stan prawny nie upoważnia do zakwalifikowania przedmiotowej skargi do spraw, o których mowa w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm. - dalej "p.p.s.a."). Jest to bowiem skarga na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2014 r., nr KOC/1974/Op/12, wydane na podstawie art. 37 § 2 k.p.a.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 3 lutego 2015 r., sygn. akt I OSK 119/15 uchylił postanowienie Sądu I instancji o odrzuceniu skargi wskazując, że niezależnie od przedmiotu zaskarżenia określonego literalnie w skardze, zarzuty strony odnoszą się do bezczynności organu administracji publicznej. W razie wątpliwości co do żądania strony Sąd I instancji powinien wezwać skarżącą do określenia przedmiotu zaskarżenia.