Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 czerwca 2016 r., sygn. akt IV SAB/Wr 81/16 w sprawie ze skargi K. Z. na bezczynność Naczelnika Urzędu Celnego we W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od skarżącego K. Z. na rzecz Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we W. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Przedmiotem skargi kasacyjnej, wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez K. Z. (dalej: "skarżący"), jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 czerwca 2016 r., sygn. akt IV SAB/Wr 81/16, którym oddalono jego skargę na bezczynność Naczelnika Urzędu Celnego we W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
Wyrok wydany został w następujących, ustalonych przez Sąd I instancji, okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Wnioskiem z dnia [...] lutego 2016 r. skarżący, za pośrednictwem poczty elektronicznej, zwrócił się do Naczelnika Urzędu Celnego we W. o udostępnienie informacji publicznej poprzez wskazanie czy Urząd Celny we W. w najnowszych zażaleniach na postanowienia sądów rejonowych o umorzeniu postępowań w sprawach o czyny z art. 107 § 1 K.k.s. powołuje się na jednolite stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zaprezentowane m.in. w wyrokach z dniach 25 listopada 2015 r., sygn. akt II GSK 183/14, z dnia 5 listopada 2015 r., sygn. akt II GSK 1633/15 oraz z dnia 17 września 2015 r., sygn. akt 1296/15, zgodnie z którym przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych w przeciwieństwie do art. 14 ust. 1 tej ustawy nie jest przepisem technicznym w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE i Polska nie miała obowiązku jego notyfikowania w Komisji Europejskiej, co umożliwia pociąganie do odpowiedzialności karnej wszystkich osób urządzających nielegalne gry na automatach bez zezwolenia, niezależnie od daty popełnienia czynu.
W przypadku uznania, że powyższa informacja nie stanowi informacji publicznej, skarżący wystąpił o przesłanie treści najnowszego zażalenia Urzędu Celnego we W. na postanowienie sądu rejonowego o umorzeniu postępowania w sprawie o czyn z art. 107 § 1 K.k.s. według stanu na dzień złożenia wniosku.
W odpowiedzi organ, działając na podstawie art. 1 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a) i b) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 2058 ze zm., [obecnie: Dz. U. z 2016 r., poz. 1764 ze zm.]), zwanej dalej "u.d.i.p.", poinformował wnioskodawcę, że żądane przez niego dane nie stanowią informacji publicznej.
Na prośbę skarżącego z dnia [...] marca 2016 r. o uzasadnienie podjętego stanowiska, organ celny wskazał, że złożone żądanie w punkcie 1 nie odnosiło się do informacji publicznej, lecz dotyczyło kwestii stosowania prawa. W odniesieniu zaś do udostępnienia treści zażalenia organ zaznaczył, że dokument ten stanowi pismo procesowe adresowane do sądu, wnoszone w konkretnej sprawie oraz sporządzone wyłącznie na jej potrzeby. Procesowy charakter tego dokumentu, istniejącego w ramach indywidualnej sprawy, sprawia, że nawet jeśli dotyczy ono istotnego interesu publicznego, w takiej sytuacji nie mieści się w pojęciu informacji publicznej.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skarżący zarzucił organowi naruszenie prawa materialnego:
- art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 2 u.d.i.p., poprzez błędne jego zastosowanie, polegające na przyjęciu, że zażalenie pochodzące od organu władzy publicznej, stanowiące wiążące dla sądu odwoławczego oświadczenie woli poddania kontroli instancyjnej postanowienia sądu pierwszej instancji, podpisane przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu art. 115 § 13 K.k., w ramach jego kompetencji wykonywanych w toku postępowania sądowego i złożone do akt sprawy, nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu w/w przepisów, podczas gdy posiada ono wszystkie cechy dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 6 ust. 2 u.d.i.p.;