Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji dotyczącej odszkodowania za nieruchomość
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.), Sędzia NSA Ewa Dzbeńska, Sędzia del. WSA Marian Wolanin, Protokolant starszy inspektor sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2014 r. sygn. akt I SAB/Wa 671/13 w sprawie ze skargi W. B. na bezczynność Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji dotyczącej odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 maja 2014 r., sygn. akt I SAB/Wa 671/13 w sprawie ze skargi W. B. na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania wniosku w pkt. 1. umorzył postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania Ministra Infrastruktury i Rozwoju do rozpoznania wniosku z dnia 18 lipca 2011 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia [...] kwietnia 1953 r.; w pkt. 2. stwierdził, że bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; w pkt. 3. wymierzył Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju grzywnę w wysokości 500 złotych płatną w terminie jednego miesiąca od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku; w pkt. 4 zasądził od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz skarżącego W. B. kwotę 357 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu wyroku WSA w Warszawie wskazał, że:

W dniu 18 listopada 2013 r. W. B. wniósł skargę na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w związku z nierozpatrzeniem wniosku z dnia 18 lipca 2011 r. o stwierdzenie nieważności - między innymi - decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia [...] kwietnia 1953 r., ([...]) oraz poprzedzającego ją orzeczenia z dnia [...] listopada 1951 r. ([...]) Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie o odszkodowaniu na rzecz M. Ż., P. Ż. oraz K. B. za wywłaszczoną nieruchomość w Krakowie, pgr. I.kat. [...].

Sprawa miała następujący przebieg:

Pismem z dnia 18 lipca 2013 r. złożonym przez [...] wnioskodawcy domagali się stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] listopada 1951 r. (który rozszerzyli pismem z dnia 22 sierpnia 2012r. o decyzję z dnia [...] kwietnia 1953 r.).

Dnia 24 października 2012 r. organ poinformował, że w związku z niemożnością rozpatrzenia sprawy w terminie z art. 35 kpa, przewidywany termin wyznaczył do dnia 28 lutego 2013 r. Również pismem z dnia 24 października 2012 r. wezwał stronę do nadesłania dokumentów, który brak strona uzupełniła pismem z dnia 21 grudnia 2013r.

W związku z brakiem rozpatrzenia sprawy we wskazanym terminie skarżący pismem z dnia 15 kwietnia 2013 r. wniósł o jego przyśpieszenie. Wobec braku odpowiedzi w dniu 23 maja 2013 r. wystosował pismo z ponagleniem i żądaniem wyjaśnienia przyczyn powstałej zwłoki, na które również nie udzielono odpowiedzi.

W ślad za powyższymi pismami skarżący dnia 14 sierpnia 2013 r. wezwał Ministra do usunięcia naruszenia interesu prawnego, a w dniu 18 listopada 2013 r. złożył skargę domagając się m.in. zobowiązania organu do rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji w określonym terminie, stwierdzenie, że bezczynność ma miejsce z rażącym naruszeniem prawa; wymierzenie organowi grzywny.

Strona przedstawiła dotychczasowy przebieg postępowania i powołując się na art. 35 i 36 kpa stwierdziła, że brak jakiejkolwiek reakcji na wniosek o przyśpieszenie rozpatrzenia sprawy i wyjaśnienie przyczyn zwłoki, przez ponad pół roku, a także brak odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego wskazuje, że bezczynności miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, co przemawia za wymierzeniem odpowiednio dotkliwej grzywny.

Strona 1/7