Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie NSA Małgorzata Masternak-Kubiak del. NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Protokolant specjalista Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1625/10 w sprawie ze skargi B. J. na postanowienie Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie oddalenia zarzutów wniesionych w postępowaniu egzekucyjnym o charakterze niepieniężnym w sprawie opróżnienia lokalu mieszkalnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od B. J. na rzecz Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej kwotę 297 (dwieście dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 3 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 1625/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi B. J. na postanowienie Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...], w przedmiocie oddalenia zarzutów wniesionych w postępowaniu egzekucyjnym o charakterze niepieniężnym, uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Bydgoszczy z dnia [...] marca 2010 r.
Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy.
Decyzją Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Bydgoszczy, z dnia [...] maja 2009 r., nr [...], B. J. została zobowiązana do opróżnienia lokalu mieszkalnego, położonego w L. przy ul. [...] i przekwaterowania się do lokalu zamiennego w L. przy ul. [...].
W dniu [...] września 2009 r. Dyrektor Oddziału Regionalnego skierował do zobowiązanej upomnienie, wzywając do dobrowolnego wykonania decyzji z dnia [...] maja 2009 r.
W związku z niewykonaniem określonego wyżej obowiązku, Dyrektor Oddziału Regionalnego WAM w Bydgoszczy skierował do Wojewody Łódzkiego, jako właściwego organu egzekucyjnego, wniosek z dnia [...] grudnia 2009 r., w celu wszczęcia postępowania egzekucyjnego i dokonania przekwaterowania (wniosek egzekucyjny) oraz tytuł wykonawczy z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...].
Postanowieniem z dnia [...] lutego 2010 r., nr [...], Wojewoda Łódzki, działając na podstawie art. 143 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) oraz art. 123 K.p.a., wezwał B. J. do opróżnienia lokalu mieszkalnego, położonego w L. przy ul. [...] i przekwaterowania się do lokalu zamiennego w L. przy ul. [...], w terminie 14 dni, licząc od dnia doręczenia tego postanowienia, pod rygorem zastosowania środka egzekucyjnego w celu opróżnienia lokalu. Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 20 § 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, organem egzekucyjnym świadczeń o charakterze niepieniężnym, wynikających z decyzji z zakresu administracji rządowej, wydanych przez państwowe jednostki organizacyjne, jest wojewoda. Stosownie do art. 26 § 1 powołanej ustawy, organ egzekucyjny wszczyna egzekucję na wniosek wierzyciela i na podstawie wystawionego przez niego tytułu wykonawczego. Uznając zatem swoją właściwość, a także fakt, iż z wnioskiem zwrócił się uprawniony podmiot, Wojewoda Łódzki postanowił wszcząć postępowanie egzekucyjne w niniejszej sprawie.
B. J., pismem z dnia [...] maja 2010 r., skierowanym do Wojewody Łódzkiego, wniosła zarzuty do tytułu wykonawczego, zarzucając "nieistnienie obowiązku objętego egzekucją administracyjną", z uwagi na wszczęcie egzekucji przed doręczeniem jej tytułu wykonawczego (art. 33 pkt 6 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji). Domagała się umorzenia postępowania egzekucyjnego. Stwierdziła, że nie została jej doręczona prawidłowo decyzja o numerze [...] z dnia [...] maja 2009 r., ani też jakakolwiek inna decyzja w przedmiocie przekwaterowania do lokalu mieszkalnego położonego w L., przy [...]. Tym samym nie mogła ona uzyskać waloru ostateczności i podlegać wykonaniu. Z uwagi na niedoręczenie pozostała ona jedynie projektem decyzji. Nadto, nie sposób przyjąć, że lokal zajmowany jest bez tytułu prawnego, albowiem w obrocie pozostaje ostateczna decyzja o przydziale tego lokalu, m.in. skarżącej. Dodała, że stanowisko organu nie uwzględnia stanowiska Sądu Najwyższego zawartego w uchwale z dnia 21 grudnia 2006 r., sygn. akt III CZP 130/06, zgodnie z którym poprzez decyzję przydziałową pomiędzy osobą wskazana w decyzji przydziałowej jako uprawnioną, a Wojskową Agencją Mieszkaniową dochodzi do powstania stosunku najmu na podstawie umowy zawartej w sposób dorozumiany. Skarżąca zarzuciła, że nie uwzględniono art. 23 ust.1a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz.1203 ze zm.), zgodnie z którym, osoby zajmujące lokale mieszkalne przydzielone na podstawie decyzji wydanych przed 1 lipca 2004 r. mają prawo zamieszkiwać w nich nadal. Nadto, należy zdaniem skarżącej zauważyć, ze pobiera ona rentę rodzinna po zmarłym mężu żołnierzu zawodowym. Tym samym należy jej uprawnienia rozpatrywać w takim samym aspekcie jak uprawnienia emeryta wojskowego. Nie może także pozostać bez znaczenia fakt, że córka skarżącej nabyła prawo do zamieszkiwania w spornym lokalu.