Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia del. WSA Rafał Wolnik (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 4 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej F. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lutego 2018 r. sygn. akt IV SAB/Wa 59/17 w sprawie ze skargi F. z siedzibą w W. na bezczynność Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie rejestracji oświadczeń 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od F. z siedzibą w W. na rzecz Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 lutego 2018 r., sygn. akt IV SAB/Wa 59/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę F. z siedzibą w W. na bezczynność Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie rejestracji oświadczeń o zamiarze powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcom.
W uzasadnieniu tego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne:
Pismem z dnia [...] listopada 2016 r. organ odmówił stronie skarżącej rejestracji oświadczeń o zamiarze powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcom ze względu na to, że pracodawca nie złożył sprawozdań finansowych za 2015 r. w ustawowo przewidzianym terminie, a nadto na stronie Krajowego Rejestru Sądowego nie było wpisu potwierdzającego złożenie rocznego sprawozdania finansowego za 2015 r. Wskazano, że rejestracja oświadczeń jest czynnością materialnotechniczną, a organ nie wydaje decyzji o odmowie rejestracji oświadczenia.
W dniu [...] grudnia 2016 r. strona skarżąca wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, a następnie wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na przewlekłość/bezczynność organu. W skardze zawarto zarzuty naruszenia:
- art. 104 w zw. z art. 1 pkt 1 i 2 k.p.a. poprzez nie wydanie orzeczenia w formie decyzji administracyjnej, przez co skarżący został pozbawiony możliwości obrony swoich praw, co skutkowało naruszeniem zasady dwuinstancyjności wyrażonej w art. 15 k.p.a.;
- art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i art. 36 § 1 k.p.a. poprzez nie wydanie orzeczenia w terminie, co skutkowało wyrządzeniem szkody skarżącemu.
W uzasadnieniu skargi wskazano m.in. na brak podstaw prawnych do niezarejestrowania oświadczeń z powodu niezłożenia w terminie sprawozdań finansowych oraz zwrócono uwagę, że brak dokonania rejestracji uniemożliwia cudzoziemcowi skorzystanie z uproszczonej procedury legalizacyjnej, natomiast stronie skarżącej uniemożliwia zatrudnienie wybranego specjalisty. Strona skarżąca wskazała, że rejestracja oświadczeń istotnie wpływa na prawa i obowiązki osób trzecich, co oznacza, że odmowa dokonania tej czynności winna zostać rozstrzygnięta w drodze decyzji administracyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalając skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie: Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., przyjął na wstępie, że przedmiotem skargi jest w istocie bezczynność organu w dokonaniu rejestracji oświadczeń o zamiarze powierzenia wykonywania pracy obywatelom określonych państw.
Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że bez znaczenia dla niniejszej sprawy pozostają zarzuty dotyczące wadliwości dokonanej przez organ odmowy rejestracji oświadczeń, albowiem w sprawie ze skargi na bezczynność organu Sąd ten nie jest uprawniony do badania legalności podjętej przez organ czy to decyzji, czynności, czy aktu. Istotą bowiem takiej skargi jest okoliczność, że właśnie tych rozstrzygnięć organ nie podjął i z tego względu pozostaje w bezczynności.
Sąd pierwszej instancji podkreślił, że obowiązujące w dacie złożenia przedmiotowych oświadczeń oraz w dacie odmowy ich rejestracji przepisy nie regulowały w żaden sposób formy odmowy rejestracji. Zmiana w tym zakresie nastąpiła z dniem 1 stycznia 2018 r., na mocy ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017r. poz. 1543). Wprowadzono bowiem przepis kompetencyjny stanowiący podstawę do wydawania decyzji administracyjnych w przedmiocie odmowy rejestracji oświadczenia (art. 88z ust. 5 i 6). Sąd pierwszej instancji odwołał się również do uzasadnienia projektu do tej ustawy, wywodząc, że sam ustawodawca nie miał wątpliwości co do tego, że de lege lata odmowa rejestracji nie następowała w formie decyzji administracyjnej ze względu na brak odpowiedniego (ustawowego) przepisu kompetencyjnego.