Powyższe postanowienie skarżący odebrał 25 września 2015 r. i już następnego dnia (27 września 2015 r. za pośrednictwem ePUAP) złożył do SKO wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Z uwagi na nieprawidłowe pobranie wniosku przez użytkownika - pracownika organu nie trafił on do składu na ePUAP a na dysk lokalny tego użytkownika. Skrytka Kolegium została zmodyfikowana przez tego pracownika 28 sierpnia 2015 r. i od tego czasu dokumenty nie docierały do Kolegium. Dwa miesiące później tj. 28 października 2015 r., dokumenty pobrano awaryjnie i naprawiono ustawienia skrytki.
Następnie w dniu 12 lutego 2016 r. skarżący wezwał SKO do usunięcia naruszenia prawa polegającego na niezałatwieniu sprawy w terminach określonych ustawą z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 1960 nr 30 poz. 168 ze zm.), dalej jako "k.p.a.", tj. wniosku z 27 września 2015 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Organ poinformował skarżącego, że jego wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy z 27 września 2015 r. wpłynął do SKO w dniu [...] lutego 2016 r. Wówczas bowiem wpłynęła skarga na przewlekłe załatwienie sprawy. Nadto SKO wskazało, że błędnie pouczyło skarżącego o konieczności złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zamiast skargi do sądu, wobec czego uznało wniosek z 27 września 2015 r. za skargę i w dniu 24 marca 2016 r. przesłało ją do WSA w Poznaniu. W skardze J.B. wniósł o zmianę postanowienia SKO i przywrócenie terminu zgodnie z wnioskiem lub o uchylenie postanowienia i ponowne jego rozpatrzenie. W uzasadnieniu podał, że postanowienie zostało wydane z naruszeniem przepisów prawa procesowego oraz materialnego i to w stopniu kwalifikowanym, rodzącym odpowiedzialność odszkodowawczą po stronie Skarbu Państwa wskazując uchybienia w tym zakresie.
W odpowiedzi na skargę SKO w [...] wniosło o jej oddalenie.
Sąd I instancji, rozpoznając skargę doszedł do przekonania, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie. WSA zauważył, że w przedmiotowej sprawie wniosek o przywrócenie terminu złożony został przez skarżącego wraz z odwołaniem. W tej dacie skarżący z pewnością wiedział o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania. W uzasadnieniu wniosku powoływał się na pobyt w szpitalu w dniach 7 - 24 kwietnia 2015r. oraz wcześniejszą wizytę w oddziale ratunkowym w dniu [...] marca 2015 r. W skardze nie podnosił innych okoliczności związanych z datą otrzymania decyzji. Zasadne było więc przyjęcie przez organ, że skoro hospitalizację zakończył w dniu 24 kwietnia 2015 r., to wtedy najpóźniej dowiedział się o decyzji. W tych okolicznościach złożenie wniosku o przywrócenie terminu dopiero w dniu 25 maja 2015 r. wskazuje na przekroczenie wskazanego w art. 58 § 2 k.p.a. siedmiodniowego terminu do złożenia takiego wniosku. WSA zaznaczył, że już ta okoliczność skutkuje odmową przywrócenia terminu. Niedochowanie owej pierwotnej przesłanki zawsze skutkuje nieuwzględnieniem wniosku o przywrócenie terminu, nie podlega on przywróceniu.
Nadto skarżący nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy. Jak ustalono jego stan zdrowia po [...] w lutym 2014 r., nie był dobry. W okresie od 7 do 24 kwietnia 2015 r. przebywał w szpitalu z rozpoznaniem wielu dolegliwości. Po zakończeniu leczenia został wypisany ze szpitala w stanie ogólnym dobrym i przebywał dalej na zwolnieniu lekarskim ze wskazaniem, że może chodzić. Według WSA skarżący nie wykazał, że nie mógł wcześniej niż dopiero po miesiącu od zakończenia hospitalizacji wnieść odwołania, tym bardziej, że czynił to przez platformę ePUAP. Jego stan zdrowia umożliwiał chodzenie. Z dokumentacji lekarskiej nie wynikało, by nie był w stanie wyłączającym możliwość złożenia odwołania samodzielnie lub za pośrednictwem innej osoby.