Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie NSA Bożena Popowska del. WSA Jerzy Bortkiewicz Protokolant asystent sędziego Dominika Sasin-Knothe po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych Prezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa oraz A., B. i L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1390/13 w sprawie ze skargi P.S. i I.J. na decyzję Prezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. oddala skargę kasacyjną Prezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa; 2. odrzuca skargę kasacyjną A., B. i L.
Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1390/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi P.S. i I.J. uchylił decyzję Prezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej w części utrzymującej w mocy poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] kwietnia 2013 r. w zakresie dotyczącym punktu 1 i 2 oraz decyzję z dnia [...] kwietnia 2013 r. w zakresie dotyczącym punktu 1 i 2.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że wnioskiem z dnia 21 lutego 2013 r., działając na podstawie art. 2 ust. 1 oraz art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm., dalej u.d.i.p.), skarżący wystąpili do Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa o udostępnienie informacji publicznej w postaci kopii wszystkich wyroków arbitrażowych wydanych w latach 2000 - 2012 w postępowaniach arbitrażowych z udziałem Rzeczypospolitej Polskiej toczących się na podstawie umów o ochronie i wzajemnym popieraniu inwestycji.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. a podstawie art. 16 ust. 1 i 2 i art. 5 ust. 2 u.d.i.p., Prezes Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa odmówił udostępnienia kopii orzeczenia Trybunału Arbitrażowego z dnia 14 lutego 2012 r. w sprawie L., B., A. przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej poza oznaczeniem orzeczenia (s. 1) oraz rozdz. VIII pkt 674-679 zawierającym rozstrzygnięcie (s. 190) za wyjątkiem znajdującej się w pkt 676 nazwy produktu, którego dotyczyło postępowanie; kopii orzeczenia Trybunału Arbitrażowego z dnia 5 września 2012 r. w sprawie T. przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie pkt 1 - 6 (s. 1- 2), pkt 8 (s. 2), pkt 46 (s. 9) oraz pkt 61-237 (s. 13 - 70) a także w części tablicy skrótów - rozwinięcia skrótów: Consortium Agreement, December 1996 Resolution, February 1997 Resolution, GAL, November 1997 Resolution, Offer, PKB, Privatisation Agreement, TRAPO oraz TRAPO Article on Associaton; kopii orzeczenia Trybunału Arbitrażowego z dnia 9 lipca 2010 r. w sprawie M. przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie pkt 3 - 4 (s. 3 - 13), pkt 7 częściowo (s. 14, s. 15, s. 18-19).
Jednocześnie organ przesłał wnioskodawcom kopię orzeczenia Międzynarodowego Sądu Arbitrażowego z dnia 26 sierpnia 2011 r. w sprawie T. przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej oraz zanonimizowane kopie fragmentów orzeczenia Trybunału Arbitrażowego z dnia 14 lutego 2012 r. w sprawie L., B., A. (dalej także jako: "grupa S.") przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej; fragmentów orzeczenia Trybunału Arbitrażowego z dnia 5 września 2012 r. w sprawie T. (dalej także jako: "T.") przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej; fragmentów orzeczenia Trybunału Arbitrażowego z dnia 9 lipca 2010 r. w sprawie M. przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że Prokuratoria prowadziła cztery sprawy dotyczące roszczeń z umów o ochronie i wzajemnym popieraniu inwestycji. Wyjaśnił także, że sprawa zakończona orzeczeniem wydanym przez Instytut Arbitrażowy Sztokholmskiej Izby Handlowej w Sztokholmie z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie M. przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej nie toczyła się na podstawie umowy o ochronie i wzajemnym popieraniu inwestycji, lecz na podstawie traktatu Karta Energetyczna zatem to orzeczenie nie mieści się w zakresie wniosku.