Jak się wydaje podstawowe zarzuty Prezesa Prokuratorii koncentrują się wokół błędnego według niego stanowiska Sądu, że organ powinien zastosować się do wymogu prowadzenia postępowania dowodowego w języku polskim i w konsekwencji na potrzeby tego postępowania przetłumaczyć żądane wyroki na język polski.
Nie ulega wątpliwości, że podstawą ograniczenia dostępu do wnioskowanej informacji publicznej był art. 5 ust. 2 u.d.i.p. tj. tajemnica przedsiębiorcy. W związku z tym Sąd pierwszej instancji zobowiązany był do oceny czy działanie organu było w tym zakresie uprawnione. W tym celu konieczne jest zapoznanie się przez Sąd z materiałami źródłowymi tj. dokumentami jakimi są wnioskowane wyroki i co wydaje się oczywiste, przetłumaczonymi na język polski. Jak to wskazał Sąd pierwszej instancji (wbrew temu co twierdzi organ), tłumaczenie tych dokumentów nie zastępuje tych dokumentów sporządzonych w języku obcym jako dowodów w sprawie, służy jedynie ustaleniu jaka jest treść tych dokumentów. Brak tłumaczenia żądanych orzeczeń na język polski, po pierwsze poddaje w wątpliwość rzetelność dokonanej przez organ oceny ich zawartości pod kątem zawartych w nich danych objętych tajemnicą przedsiębiorcy i po wtóre oczywiście uniemożliwia dokonanie kontroli zaskarżonej decyzji przez Sąd. Organ będąc świadom wyżej wskazanych wymogów postępowania administracyjnego i sądowoadministracyjnego twierdzi, że nie jest zobowiązany do przetłumaczenia żądanych orzeczeń, jednak nie wskazuje, kto miałby tego dokonać. Powoływał się początkowo na brak środków budżetowych aby następnie stanąć na takim oto stanowisku, że nie jest podmiotem zobowiązanym do stosowania języka polskiego, bowiem nie wynika to z uregulowań ustawy o języku polskim. W tym miejscu przypomnieć należy Prezesowi Prokuratorii Generalnej Rzeczpospolitej Polskiej, że nie należy mylić procedury stosowanej w postępowaniu arbitrażowym, które toczyło się pomiędzy Rzeczpospolitą Polską reprezentowaną przez Prokuratorię a podmiotami trzecimi, z postępowaniem prowadzonym w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, w którym to postępowaniu podmiotowo zobowiązanym jest Prezes Prokuratorii. Stosowanie języka polskiego w tym drugim postępowaniu nie powinno budzić wątpliwości. Skoro jednak Prezes Prokuratorii Generalnej RP prezentuje odmienne stanowisko, Sąd pierwszej instancji zobowiązany był do przedstawienia na poparcie swojego stanowiska stosownego wywodu prawnego. Sąd takowy obszernie przedstawił, a Naczelny Sąd Administracyjny w całości go podziela i przyjmuje za własny. Przy czym należy tu podkreślić, że potrzeba przetłumaczenia żądanych orzeczeń na język polski nie wynika z treści wniosku, bo żądanie nie dotyczy orzeczeń przetłumaczonych na język polski, lecz w celu zapoznania się z zawartością tych orzeczeń przez organ i sądy administracyjne celem ustalenia, czy zawierają one dane objęte tajemnicą przedsiębiorcy w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p.
Celem uszczegółowienia stanowiska Sądu pierwszej instancji co do obowiązku stosowania przez Prezesa Prokuratorii języka polskiego, należy przypomnieć, że zgodnie z art. 27 Konstytucji RP w Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski. Zatem w języku polskim funkcjonują wszystkie organy państwowe, wydawane są akty prawne i toczy się życie publiczne. Tą regulację precyzuje ustawa o języku polskim. Z treści art. 4 tej ustawy wynika, że język polski jest językiem urzędowym konstytucyjnych organów państwa (pkt 1) i organów, instytucji i urzędów podległych organom konstytucyjnym państwa (pkt 5) powołanych w celu realizacji zadań tych organów. Takim organem podmiotu wykonującego zadania publiczne polegające na reprezentowaniu Skarbu Państwa w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 3 u.d.i.p. jest Prezes Prokuratorii. Stosownie do art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o Prokuratorii Generalnej SP, którą kieruje jej Prezes (art. 19 ust. 1 tej ustawy) została ona utworzona w celu zapewnienia ochrony prawnej i interesów Skarbu Państwa i jest państwową jednostką organizacyjną. Nadzór nad Prokuratorią Generalną sprawuje Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa (art. 1 ust 3 tej ustawy) ale polecenia może jej wydawać także Prezes Rady Ministrów (art. 8 c tej ustawy). Zarówno Premier jak i Minister Skarbu Państwa są organami konstytucyjnymi, co wynika z art. 147 ust. 1 i 2 , art. 148 i 149 ust. 1 Konstytucji RP. Dla potrzeb niniejszej sprawy, wystarczające jest wskazanie na te regulacje aby w świetle art. 4 pkt 5 ustawy o języku polskim, uznać Prezesa Prokuratorii za organ, którego językiem urzędowym jest język polski a nie jak by tego chciał ten organ, język angielski.