Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie sędzia NSA Anna Lech sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 365/11 w sprawie ze skargi W.L. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 13 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od W.L. na rzecz Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 6 października 2011 r., II SA/Wa 365/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi W.L. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 13 grudnia 2010 r. nr [...]w przedmiocie odmowy wydania decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego w Warszawie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 6 września 2010 r. stwierdzając, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości oraz zasądził od Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie na rzecz W.L. kwotę 440 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że decyzją z dnia 6 września 2010 r. Dyrektor Oddziału Regionalnego w Warszawie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej odmówił wydania decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym nr [...]przy ul. [...] w Warszawie na rzecz W.L. w oparciu o art. 104 k.p.a. i art. 29 oraz art. 13 ust. 6 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 18 ustawy z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw.
W uzasadnianiu decyzji organ wskazał, iż w dniu 15 czerwca 2010 r. W.L. wystąpiła z wnioskiem o wydanie na swoją rzecz decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym nr [...]przy ul. [...]w Warszawie, w trybie art. 29 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych. Wnioskująca wywodziła, iż lokal ten został przydzielony jej mężowi A.L. jako żołnierzowi zawodowemu z rodziną, na podstawie decyzji przydziału osobnej kwatery stałej Nr [...]wydanej przez Kierownika Garnizonowej Administracji Mieszkań Nr [...]Warszawa [...]w dniu 8 lipca 1985r. Zainteresowana została uwzględniona przy przydziale wraz z synem D.L.. Wnioskująca wskazała, że jest osobą w starszym wieku, ma 68 lat i opuścił ją mąż. Od 25 lat zamieszkuje w przedmiotowym lokalu, a od 13 lat ponosi wszelkie opłaty związane z jego użytkowaniem, w tym koszty związane z jego remontem. W.L. podkreśliła, że przez 15 lat była pracownikiem cywilnym wojska, a obecnie nie ma żadnych innych możliwości zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych.
W toku postępowania organ I instancji ustalił, iż przedmiotowy lokal ma powierzchnię użytkową wynoszącą 46,27 m2 i został przydzielony A.L. decyzją o przydziale osobnej kwatery stałej z dnia 8 lipca 1985 r. A.L. wymeldował się z tego mieszkania w dniu 10 lutego 1997 r.
Pismem z dnia 27 lutego 1997 r. Dyrektor Oddziału Terenowego Nr 6 WAM przesłał W.L. obowiązujący wymiar opłat oraz poinformował o możliwości wskazania innego lokalu mieszkalnego.
A.L. decyzją z dnia 5 lutego 1999 r. wydaną przez Dyrektora Oddziału Terenowego WAM w Olsztynie otrzymał przydział osobnej kwatery stałej przy ul. [...] w Olsztynie bez uwzględnienia innych członków rodziny.
Organ I instancji ustalił, iż w dniu 10 marca 1997 r. W.L. zwracała się do Dyrektora Oddziału Terenowego Nr 6 WAM w Warszawie o wydanie na jej rzecz decyzji o przydziale lokalu. Pismem z dnia 14 kwietnia 1997 r. organ poinformował zainteresowaną, iż sprawa może być rozpatrzona dopiero po orzeczonym rozwodzie.