Skarga kasacyjna na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za urlop
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rajewska sędzia NSA Małgorzata Borowiec sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2014 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 66/12 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za urlop oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z dnia 9 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 66/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi M. S. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] listopada 2011 r., nr [...], stwierdził nieważność tej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji tego organu z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...], oraz orzekł o wykonalności zaskarżonej decyzji.

W jego uzasadnieniu podał, że Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, działając na podstawie art. 128 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 60 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku M. S. z dnia [...] maja 2009 r. dotyczącego "wydania decyzji w sprawie ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy wynikający ze zwolnienia ze służby", decyzją z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...], odmówił wypłaty ww. ekwiwalentu pieniężnego. Następnie organ ten, po rozpatrzeniu wniosku M. S. z dnia [...] sierpnia 2009 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z dnia [...] września 2009 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a., utrzymał w mocy powyższą decyzję. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 712/10, uchylił obie te decyzje, lecz Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt I OSK 2115/10, uchylił ten wyrok i oddalił skargę.

Pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. M. S. wystąpił do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie przyznania lub odmowy przyznania prawa do ekwiwalentu pieniężnego za urlop dodatkowy, o którym mowa w art. 97 ust. 2 cytowanej wyżej ustawy, w związku ze zwolnieniem ze służby z dniem 30 marca 2008 r. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, działając na podstawie art. 128 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 60 ust. 2 pkt 7 tej ustawy, w dniu [...] sierpnia 2011r. wydał decyzję nr [...], którą odmówił wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za zaległy urlop dodatkowy oraz urlop dodatkowy niewykorzystany w związku ze zwolnieniem ze służby. Pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. M. S. wystąpił do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego decyzją z dnia [...] listopada 2011 r., nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a., utrzymał w mocy swą decyzję z dnia [...] sierpnia 2011 r. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podniósł, iż postępowanie administracyjne w sprawie sprowadza się do oceny tego, czy w zaistniałym stanie faktycznym, w świetle obowiązujących przepisów prawnych, funkcjonariuszowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego zwolnionemu ze służby na podstawie art. 60 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu należy się wypłata ekwiwalentu pieniężnego za zaległy urlop dodatkowy oraz urlop dodatkowy niewykorzystany w związku ze zwolnieniem ze służby. Bowiem M. S. został zwolniony ze służby z dniem 30 marca 2008 r. na podstawie art. 60 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy, zgodnie z którym "funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadku dwukrotnego niestawienia się bez usprawiedliwienia przed komisją lekarską, do której funkcjonariusz został skierowany w celu określenia jego stanu zdrowia". Dalej wskazał, że w świetle art. 128 ust. 1 pkt 2 przywołanej ustawy "funkcjonariusz zwolniony ze służby na podstawie art. 54 ust. 3, art. 57 ust. 4 i art. 60 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt 1 i 3-6 oraz ust. 3 ustawy otrzymuje ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy w roku zwolnienia ze służby oraz za urlopy zaległe". Tym samym uznał, iż stronie ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, w tym i dodatkowy, w roku zwolnienia ze służby oraz zaległe urlopy wypoczynkowe i dodatkowe, nie przysługuje, ponieważ art. 128 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy nie przewiduje wypłaty tych należności dla funkcjonariuszy zwalnianych na podstawie jej art. 60 ust. 2 pkt 7.

Strona 1/4