Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Sędziowie NSA Jolanta Rudnicka del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lipca 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 690/13 w sprawie ze skargi M. S. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 3 lipca 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 690/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. S. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji.
Wyrok zapadł w następujących okolicznościach prawnych oraz faktycznych sprawy.
Komendant Wojewódzki Policji w [...] rozkazem personalnym z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 w zw. z art. 43 ust. 3 oraz art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.) oraz art. 108 § 1 k.p.a., zwolnił M. S. z dniem 31 grudnia 2012 r ze służby w Policji, nadając tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w dniu 27 marca 2011 r. otrzymał informację o wypadku drogowym ze skutkiem śmiertelnym. O spowodowanie tego wypadku podejrzany został M. S. - referent [...], któremu przedstawiono zarzut popełnienia przestępstw przewidzianych w art. 177 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 178 k.k. oraz w art. 178a § 1 k.k. Postanowieniem z dnia [...] lutego 2012 r. sygn. akt [...] Sąd Rejonowy w [...] Wydział Karny umorzył jednak śledztwo prowadzone przeciwko M. S. z uwagi na brak możliwości jednoznacznego ustalenia, kto kierował samochodem i tym samym kto był sprawcą przedmiotowego wypadku drogowego. Sąd jednocześnie wskazał, że M. S. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 96 § 1 pkt 1 k.w. Z tego też względu materiały dowodowe w tej sprawie zostały wyłączone do odrębnego postępowania. W postępowaniu tym Sąd Rejonowy w [...] Wydział Karny wyrokiem z dnia [...] sierpnia 2012 r. sygn. akt [...] uznał M. S. winnym tego, że w dniu 27 marca 2011 r. około godz. 4:42 na terenie stacji paliwowej w [...], będąc współwłaścicielem pojazdu, dopuścił do prowadzenia tego pojazdu przez M. K., mimo że ten znajdował się w stanie po spożyciu alkoholu i nie posiadał wymaganych uprawnień. Sąd zakwalifikował ten czyn jako wykroczenie z art. 96 § 1 pkt 2 i 3 k.w. i wymierzył M. S. karę grzywny. Po uprawomocnieniu się powyższego wyroku Komendant Wojewódzki Policji w [...] w dniu [...] listopada 2012 r. wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie zwolnienia M. S. ze służby w Policji na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji. Następnie zgodnie z art. 43 ust. 3 ustawy o Policji organ wystąpił do Zarządu Wojewódzkiego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Policjantów w [...] o wydanie opinii w przedmiocie rozwiązania z M. S. stosunku służbowego na wskazanej podstawie. Uchwałą z dnia [...] listopada 2012 r. Zarząd Wojewódzki NSZZ Policjantów województwa [...] wyraził opinię, w której uznał, że czyn policjanta jest nieadekwatny do kary wydalenia ze służby.
Komendant Wojewódzki Policji w [...] w uzasadnieniu swej decyzji stwierdził ponadto, że każdy funkcjonariusz Policji posiada ugruntowaną wiedzę co do zgubnego działania alkoholu. Powinien mieć zatem świadomość, jakie mogą być następstwa udostępnienia samochodu osobie nieposiadającej uprawnień do prowadzenia takiego pojazdu i znajdującej się po spożyciu alkoholu. Nieodpowiedzialne zachowanie M. S. doprowadziło do wypadku drogowego, w którym poniósł śmierć kierowca, a drugi uczestnik wypadku drogowego doznał ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Okoliczności i skutki tragicznego zdarzenia wskazują, że M. S. utracił nieposzlakowaną opinię niezbędną do wykonywania zawodu policjanta. Od osoby pozostającej w służbie w Policji wymaga się nieprzeciętnych kwalifikacji zawodowych oraz nienagannej postawy moralnej. Funkcjonariusz żądając przestrzegania prawa od innych, sam również musi stosować te same kryteria względem siebie, w tym przestrzegać zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Ponadto zachowanie M. S. podważyło zaufanie społeczeństwa do Policji oraz wzbudziło uzasadnione wątpliwości przełożonych co do posiadania przez niego szczególnych predyspozycji intelektualnych i osobowościowych do pełnienia służby w omawianej formacji. Z tych względów należało uznać, że zachodziły przesłanki do rozwiązania z M. S. stosunku służbowego na podstawie art.41 ust.2 pkt.5 ustawy o Policji. Ważny interes służby wymaga bowiem, aby w szeregach Policji pozostawały osoby o nieposzlakowanej opinii, cieszące się autorytetem społeczeństwa, bezwzględnie przestrzegające prawa i zasad współżycia społecznego oraz dotrzymujące roty złożonego ślubowania. Tylko takie osoby są w stanie realizować zadania powierzone Policji. Utrata wiarygodności w stosunku do policjanta musi zatem skutkować tak rygorystyczną odpowiedzialnością jak zwolnienie ze służby. Decyzji zwolnieniowej należało przy tym nadać rygor natychmiastowej wykonalności. W interesie społecznym niezbędne jest natychmiastowe zakończenie stosunku służbowego z policjantem, którego zachowanie w uznaniu opinii publicznej podważa autorytet Policji i zaufanie do tej formacji.