Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Olga Żurawska-Matusiak Protokolant: starszy asystent sędziego Wojciech Latocha po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 31 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Ke 290/13 w sprawie ze skargi R. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 31 maja 2013 r. (sygn. akt II SA/Ke 290/13), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę R. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.
Powyższy wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
W wyniku złożonego przez R. D. wniosku, Burmistrz Miasta i Gminy S., decyzją z dnia [...] października 2012 r. nr [...], odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką, która była wdową.
Na skutek wniesionego przez R. D. odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...], utrzymało w mocy zaskarżone orzeczenie organu I instancji, wskazując, że postępowanie zostało wszczęte na wniosek R. D. z dnia [...] sierpnia 2012 r., w związku z czym do niniejszej sprawy - stosownie do art. 13 ustawy z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r., poz. 1548) - zastosowanie odnajdowały przepisy dotychczasowe.
Powołując się na regulację zawartą w art. 17 ust. 1 - ust. 1a oraz art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz.U z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) dalej: "u.ś.r.", organ odwoławczy podkreślił, iż wnioskodawczyni była właścicielką gospodarstwa rolnego o powierzchni [...] ha fizycznych i [...] ha przeliczeniowych a zatem dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie istotna była treść uchwały składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 grudnia 2012 r. (sygn. akt I OPS 5/12). W uchwale tej Sąd bowiem przesądził, że prowadzenie gospodarstwa rolnego przez rolnika stanowi negatywną przesłankę przyznania mu świadczenia pielęgnacyjnego - na podstawie art. 17 ust. 1 w zw. z art. 3 pkt 22 u.ś.r.
Kolegium stwierdziło ponadto, że rezygnacja z zatrudnienia w gospodarstwie rolnym następuje dopiero w przypadku uznania rolnika za całkowicie niezdolnego do pracy o czym jednak winien orzec uprawniony do tego organ, wydając na tę okoliczność stosowne orzeczenie.
Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, Kolegium podniosło, że w stosunku do R. D. nie została orzeczona niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym a to przesądzało o braku podstaw do uznania, że wnioskodawczyni zrezygnowała z prowadzenia gospodarstwa rolnego. W rezultacie Kolegium przyjęło, iż R. D. nie spełniała warunków do przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego ( art. 17 ust. 1 u.ś.r.). Sam bowiem fakt prowadzenia gospodarstwa rolnego pozbawiał rolnika prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Nie było przy tym potrzeby dokonywania oceny, czy wielkość posiadanego przez niego gospodarstwa lub rodzaj upraw, pozwalałyby mu na podjęcie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej poza rolnictwem, którą mógłby podjąć, gdyby nie był zmuszony do sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, względem której ciążył na nim obowiązek alimentacyjny.