Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz Protokolant starszy asystent sędziego Wojciech Latocha po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. D. i T. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lipca 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 420/13 w sprawie ze skargi W. D. i T. S. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję, a także utrzymaną nią w mocy decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...]; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz W. D. i T. S. solidarnie kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.
UZASADANIENIE
Wyrokiem z dnia 18 lipca 2013 r. (sygn. akt I SA/Wa 420/13), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. D. i T. S. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Orzeczeniem administracyjnym z dnia [...] września 1962 r. nr [...], Prezydium Rady Narodowej w W. odmówiło ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ulicy N. , oznaczonej nr hip. [...], stanowiącej działkę nr [...] o powierzchni [...] m2. W uzasadnieniu stanowiska organ podał, że - zgodnie z obowiązującym w dacie orzekania planem zagospodarowania przestrzennego - teren przedmiotowej nieruchomości przeznaczony został pod przemysł budowlany i magazyny, a ponadto została ona objęta decyzją ustalającą lokalizację dla rozbudowy drukarni [...].
Decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...], Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, po rozpatrzeniu wniosku W. D. i T. S. o ponowne rozpatrzenie sprawy, rozstrzygniętej decyzją tego samego organu z [...] sierpnia 2012 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności w/w orzeczenia administracyjnego, utrzymał w mocy swoje poprzednie rozstrzygnięcie.
W motywach rozstrzygnięcia Minister przytoczył treść art. 7 ust. 2 dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (dalej: "dekret warszawski") i stwierdził, że w rozpatrywanym stanie faktycznym odmowa ustanowienia użytkowania wieczystego była zasadna. Organ zwrócił w tym miejscu bowiem uwagę, że w dacie wydania kwestionowanej decyzji obowiązywała również ustawa z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości (Dz. U. z 1961 r., nr 18, poz. 94), która w art. 54 w związku z art. 3 ustawy powiększała katalog przesłanek, uzasadniających odmowę ustanowienia użytkowania wieczystego na podstawie dekretu warszawskiego. Odmowa mogła zatem nastąpić między innymi wówczas, jeśli grunt był niezbędny dla celów użyteczności publicznej. Wprawdzie, jak wywodził Minister, przeznaczenie nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego na cele użyteczności publicznej samo przez się nie wyłączało możliwości przyznania byłemu właścicielowi prawa własności czasowej, jednakże istotne znaczenie miało rodzajowe określenie funkcji w planie, jaka miała być realizowana na danym gruncie. Choć konkretyzacja w tym zakresie winna zatem wynikać z planu zagospodarowania przestrzennego, ale - uwzględniając ówczesny ustrój gospodarczy - mogła mieć miejsce także w innych aktach planowania, czy też być w inny sposób udokumentowana.
Minister, podkreślił, że sporna nieruchomość warszawska nr hip. [...], w dacie wydania kontrolowanego orzeczenia, objęta była Planem Zagospodarowania Przestrzennego m. st. Warszawy, zatwierdzonym uchwałą Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 31 stycznia 1961 r. nr 4/13 i - zgodnie z postanowieniami tego planu - znajdowała się w obszarze przeznaczonym pod przemysł budowlany i magazyny. Ponadto, już od 1949 r. zamierzano przeznaczyć ją na cel użyteczności publicznej (vide: pismo Biura Odbudowy Stolicy z dnia [...] maja 1949 r.) i użytkowanie jej przez osoby prywatne nie mogło mieć miejsca (vide: pisma Biura Odbudowy Stolicy z dnia [...] marca i [...] maja 1949 r.). Minister wskazał również, iż zgodnie z decyzją o lokalizacji szczegółowej z dnia [...] lipca 1962 r. nr [...] teren ten został przeznaczony pod rozbudowę drukarni dla R. Powierzchnia całego terenu, objętego lokalizacją wynosiła łącznie [...] m2, a więc obejmowała również sąsiednie nieruchomości hipoteczne, które jednak nie były dawniej własnością J. S. Ustalono również, że na spornej nieruchomości do 1962 r. znajdowały się tymczasowe obiekty stolarni i magazyny zbudowane przez dzierżawców.