Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Wiśniewska (spr.) sędzia NSA Jan Paweł Tarno sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant st. inspektor sądowy Barbara Dąbrowska-Skóra po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2014 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. D., G. D., B. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 2239/11 w sprawie ze skarg Miasta [...], H. D., G. D., B. G. oraz E. N. i J. M. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od H. D., G. D., B. G. na rzecz Ministra Infrastruktury i Rozwoju kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/6

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 2239/11, oddalił skargi Miasta [...], H. D., G. D., B. G. oraz E. N. i J. M. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2011 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.

Minister Infrastruktury, decyzją z dnia [...] września 2011 r., nr [...] - po rozpatrzeniu wniosków Prezydenta Miasta [...] (wykonującego zadania starosty) oraz H. D., G. D. i B. G. oraz J. M. i E. N. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2011 r., nr [...], stwierdzającą, że decyzja Wojewody [...] z dnia [...] lipca 1992 r., zmieniona decyzją z dnia [...] kwietnia 1993 r., dotycząca stwierdzenia uwłaszczenia Zakładów Przemysłu Cukierniczego "G." w P. nieruchomością położoną w P. przy ul. W., w części dotyczącej działek nr [...], [...], [...], [...], [...] w zakresie objętym orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] listopada 1955 r., nr [...], o wywłaszczeniu nieruchomości, położonej w P. przy ul. W., zapisanej w księdze wieczystej KW nr [...], dotyczącej części działek nr [...], [...], [...], [...] i [...], została wydana z naruszeniem prawa - utrzymał w mocy własną decyzję.

Na skutek stwierdzenia nieważności orzeczenia wywłaszczeniowego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] listopada 1955 r. (decyzje Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2008 r., nr [...], i z dnia [...] maja 2009 r., nr [...]) byli współwłaściciele działek nie przestali być ich właścicielami. Oznacza to, że w dniu 5 grudnia 1990 r. przedmiotowe działki nie stanowiły własności Skarbu Państwa, a Skarb Państwa posługiwał się tytułem własności nabytym z rażącym naruszeniem prawa. Tak więc, zdaniem organu, decyzja Wojewody [...] z dnia [...] lipca 1992 r., zmieniona decyzją z dnia [...] kwietnia 1993 r., zawiera wadę, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., gdyż rażąco narusza prawo, tj. art. 2 ust. 1-2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. Nr 79, poz. 464 ze zm.; dalej: "ustawa uwłaszczeniowa z 1990 r.").

Zdaniem Ministra Infrastruktury, nieodwracalność skutków prawnych następuje wtedy, gdy skutki prawne decyzji administracyjnej nie mogą być zniesione w drodze postępowania administracyjnego. W przedmiotowej sprawie, już po wydaniu decyzji uwłaszczeniowej z dnia [...] lipca 1992 r., doszło do kolejnych rozporządzeń działkami, których dotyczyło orzeczenie z dnia [...] listopada 1955 r. Aktem notarialnym z dnia 15 lutego 1994 r. Skarb Państwa zobowiązał się wnieść do spółki akcyjnej "G." z siedzibą w P. (w zamian za akcje) wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa zlikwidowanego w celu prywatyzacji Zakładów Przemysłu Cukierniczego "G." w P. - w tym prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego m.in. działki nr [...], [...], [...], [...] i [...] oraz własność budynków. Przeniesienie praw na rzecz "G." S.A. nastąpiło na podstawie aktu notarialnego z dnia 31 marca 1994 r., a nabycie prawa użytkowania wieczystego zostało ujawnione w księdze wieczystej nr KW [...]. Następnie, cały majątek "G." S.A. został wniesiony do "N." S.A. z siedzibą w W. W dalszej kolejności - aktem notarialnym z dnia 31 grudnia 2004 r. - "N." S.A. sprzedała prawo użytkowania wieczystego powołanych gruntów Przedsiębiorstwu Cukierniczemu "J." S.A. z siedzibą w B. Z kolei aktem notarialnym z dnia 30 czerwca 2008 r. "J." S.A. przeniosła prawo własności przedsiębiorstwa spółki "J." S.A. z siedzibą w O. - w tym prawo użytkowania wieczystego powołanych działek (wraz z prawem własności budynków i budowli położonych na tych działkach) - na rzecz "K." sp. z o.o. w K. (która zmieniła następnie nazwę na "J. C." sp. z o.o. z siedzibą w O.). W konsekwencji powyższych przekształceń, aktualnie - jak wynika z odpisu z księgi wieczystej - działki nr [...], [...], [...], [...] i [...] stanowią własność Skarbu Państwa i pozostają w użytkowaniu wieczystym "J. C." sp. z o.o. z siedzibą w O. W ocenie Ministra Infrastruktury, powrót do poprzedniego stanu prawnego nie jest zatem możliwy w trybie administracyjnym, gdyż organ administracji nie ma kompetencji do decydowania o bycie prawnym umów, na podstawie których rozporządzano przedmiotowymi działkami. Z tego powodu organ uznał, że ziściła się negatywna przesłanka stwierdzenia nieważności decyzji uwłaszczeniowej, określona w art. 156 § 2 K.p.a.

Strona 1/6